Het station Zuilen bestaat al sinds 2007, maar ik was er tot op heden alleen maar langs gezoefd. Nu eens de gelegenheid om er uit te stappen. We gaan de Thijssewandeling Utrecht-Breukelen van de Wandelzoekpagina doen.
Deze 14 km lange wandeling verlengen we met enkele kilometers door er een station tot station-wandeling van de maken. Puur vanwege praktische redenen en omdat wachten op bussen tijdens een weekenddienstregeling nogal deprimerend kan zijn.
Naar de Vecht
Het is stralend weer. Na weken van regen en grijze somberte, maakt dat alleen al deze wandeling behoorlijk feestelijk. Maar nog feestelijker blijken de mooie nog niet eerder bezochte plekjes op relatief korte afstand van Amsterdam. We hoeken door de oude wijken van Zuilen op weg naar de brug over de Vecht waar we een stukje langs tussen het park en het riviertje lopen en dan de officiële route oppakken. Vanaf hier verrassend veel stukken over onverharde paden, wat je als wandelaar toch het liefste hebt.
Thijsse
Denk ik aan Jac P. Thijsse dan denk ik aan bloeiende bloemen. Daarvoor zijn we wat aan de vroege kant, maar de sneeuwklokjes, winterakonietjes en krokussen zijn al van de partij. De treurwilgen hebben de oranje zweem van op uitbarsten staande knoppen, maar verder houdt de natuur zich nog aardig gedeisd.
Bij Jac P. Thijsse denk ik ook altijd aan de Verkade-albums, maar nog vaker denk ik aan de groene baksteenvormige Geïllustreerde Flora van Nederland. Op de middelbare school had ik een leraar biologie die nogal hoog inzette. Aan ons leerlingen de taak om in het derde jaar een herbarium te maken waarbij je ca. 40 planten moest determineren en drogen. De kunst was om alle kenmerken die nodig waren om de plant te determineren (bladstand, bloeiwijze, aantal meeldraden etc) op christelijke wijze achter het plakplastic te krijgen. Voor het eindexamen moest je een stukje biotoop te kiezen en daar alle plantjes determineren die er gedurende alle seizoenen te vinden waren. Twee uitdagende taken waarbij de Geïllustreerde Flora van Nederland zowel je beste vriend als je ergste vijand was. Niet zelden raakte ik de weg kwijt tussen het jargon, de basale tekeningetjes en de route naar determinatie. Het geluksgevoel bij het zeker weten dat je goed zat kan ik nog navoelen en mijn liefde voor wilde bloemen is door deze biologieleraar aangewakkerd en uitgebouwd. Ook al was hij een zonderlinge snuiter. Geen pleaser, beetje autistisch gedrag en uit te tekenen in zijn spijkerpak. Ja wij hebben het hier over eind jaren ‘ 70.
Oud Zuilen
Maar ik dwaal af.
We ronden het statige slot Zuilen met de mooie slangenmuur en vervolgen naar Oud-Zuilen dat er als een aquarel uit een Verkade-album bij ligt. Zo romantisch, zo verstild en zo typisch nostalgisch Nederlands. Maddy doet haar best het prachtige licht op de foto’s te vangen.
We vervolgen langs de Vecht, hier en daar wat minder fraai door bedrijventerreinen en autowegengeweld maar al snel weer verrassend mooi al we het oude dorp van Maarssen binnenwandelen. Tijd voor een koffiepauze in een van de mooie pandjes aan de kade.
Grasdijken
Langs theekoepels en buitenhuizen slingeren we Maarssen uit en verandert de wandeling van karakter. Over grasdijken gaat het door de polders en langs een voormalig fort van de waterlinie. Een nogal modderig traject vanwege de regen de die afgelopen tijd is gevallen, maar ook heerlijk vanwege het zonnetje en de weidse vergezichten.
Een laatste modderpaadje tussen wat houtsingels brengt ons in Breukelen. Ook een sfeervol dorp. Niet voor niets laten de routemakers de wandeling op het gezellige plein eindigen, het laatste stukje naar het station is taai. We moeten een stukje terugsteken om de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal te kunnen nemen en dan zit je nog even midden tussen de verkeersaders van het moderne bestaan. Maar die moderne verkeersaders brengen ons ook de trein die ons op efficiënte wijze weer naar Amsterdam brengt.
Zuilen – Breukelen
17,5 km
Startpunt Station Zuilen
Eindpunt Station Breukelen
Diverse horeca onderweg
Routebeschrijving:Wandelzoekpagina