Rondwandeling vanuit Soestdijk
Voordat de jongens verder trekken naar Utrecht maken ze eerst nog een ochtendwandeling (ruim 20 km!) in de omgeving van Soestdijk waar ze logeerden in de herberg van Schimmel.
's morgens te 1⁄2 7 waren wij reeds aan 't wandelen, bezagen het fraaie bosch, hielden te Baarn stil, en begaven ons zoo naar Eemnes waar wij het Overbosch en de heerlijke plaats Groeneveld doorwandelden. Te 1⁄2 9 overviel ons zware regen. In de menagerie waren veel vogels dood en weinig jonge. Te Eemnes dronken wij koffi en keerden weder door het aangenaam bosch van Laren en het mindere Prinsessebosch terug.
Deel van de nagelopen wandeltocht die Jakob van Lennep en Dirk van Hogendorp maakten in de zomer van 1823. Kijk hier voor deel 1.
Deze aantekening uit Jakobs verslag zorgde wel voor wat hoofdbrekens. Niet alleen is de volgorde van de aangedane plaatsen nogal rommelig genoteerd wat tot enige verwarring leidt, ook ligt er tussen deze plekken nu het knooppunt Eemnes, het klaverblad van de A1 en de A27. Zie daar maar eens gezellig omheen te lopen in de geest van 1823. Overbos blijkt een aanduiding van een particulier bos dat ‘aan de overkant’ van het huis ligt en is dus een nogal generieke term. Doelt van Lennp op het overbos van Groeneveld? Daarnaast lijkt op de kaart van 1823 het landschap onder Laren uitsluitend uit heidegrond te bestaan en zien we pas weer bos bij Groeneveld. Uiteindelijk kom ik tot de volgende dagetappes: station Baarn – Eemnes – ‘Larense bossen’ – bushalte onder A27, en Station Hilversum – ‘Larense bossen’ – Groeneveld – Station Soestdijk. Samen zouden die ongeveer de ochtendwandeling van de jongens moeten coveren.
Station Baarn – bushalte heidebloem 14 km
Het licht is melig, slecht voor de foto’s. Ik trein naar Baarn en loop door het dorp. Veel villa’s. De bakker en de kaasboer in het centrum zijn duidelijk ingesteld op hun bemiddelde clientèle. Via de Eemnesserweg loop ik het dorp uit. Van oorsprong een mooie lommerrijke weg langs grote huizen, maar nu een doorgangsweg met te veel verkeer.
Begin Wakkerendijk bij de A1
Eemnes
Ik werk me langs de toegangswegen van het knooppunt Eemnes, daar waar je als wandelaar volkomen niet op je plaats voelt. Aan gene zijde gelukkig, vind ik de Wakkerendijk. De dijk werd in de 14e eeuw werd opgeworpen, toen de Zuiderzee nog voor veel overstromingen en wateroverlast zorgde. Achter de dijk ligt een lint van monumentale stokoude boerderijen. Ondertussen bewoond door de gelukzaligen die voldoende budget hadden om ze tot in de puntjes te restaureren. Sommigen zijn daarin wat doorgeschoten, maar mooi blijft het. Een oud kerkje buitendijks is overgegaan in private handen en tot een trouwlocatie omgebouwd. Voor het gesloten hek je uitkijken over een zee van grijze parkeertegels, waar een crematoriumachtige vibe vanuit gaat. Jammer.
Langs een monument dat de grootste watersnoden herdekt (1287, 1532, 1702, 1916) loop ik de dorpskom in en stuit op een historische postzegel: de Kerkstraat, twee rijtjes oude huizen/boerderijen met de kerk op de achtergrond. Een bruin bord meldt dat op nr. 5 heel lang een café heeft gezeten. Café Eek zat hier in de 19e eeuw. Hier moeten Jakob en Dirk toch hun ‘koffi’ genoten hebben.
Voormalig café Eek
Eemnes uit is minder aansprekend. Een rechte weg naar een fietstunneltje onder de A27.
Larense bossen
Aan de Larense kant stuit ik op een grenspaal. Het blijkt om de grens tussen Noord-Holland en Utrecht te gaan. De grens werd gemarkeerd met de Gooyersgracht, een sloot eigenlijk, waar ik nu langs ga lopen over een onverhard paadje parallel aan een straat, dat aangenamer is dan de kaart deed vermoeden. De Gooyersgracht vormt hier nog steeds de actuele grens tussen de provincies. Ik kom aan de Utrechtse kant langs tuincentra, een kinderboerderij, volkstuinen, een golfbaan en heel wat paarden in diverse weides. Die paarden passen wel in het beeld van 1823. Toen waren ze natuurlijk nog volop aanwezig in het dagelijks leven. Weliswaar als trekdier en niet zozeer als hobbydier, maar om meerdere paarden te bezitten moet je toch net als toen best wat te besteden hebben.
Nog maar eens een snelweg passeren, ditmaal de A1. Ik kijk van bovenaf op het bekende Van-de-Valkrestaurent De Witte Bergen. Aan de overkant duik ik de rand van de Zuiderheide in en vraag me af of dit nu de Larense bossen waren. Ik pik langs theehuis ’t Bluk een stukje heide mee en ben weer toerist onder de toeristen. Op de weg naar Anna’s hoeve vind ik de bushalte op een treurigstemmende locatie onder het viaduct van de A27. Daar kan de haltenaam heidebloem niets aan verhullen. Binnen vijf minuten sta ik voor het station Hilversum.
Station Hilversum – station Soestdijk 16 km
gelopen op 20 november 2020 met Maddy
De oude straten aan de noordkant van Hilversum zijn aangenaam om doorheen te lopen. Jaren ’30 huizen en mooie bomen. Maar daar waar op mijn oude kaart een meertje ligt, blijkt een hele nieuwe wijk te zijn verrezen. Langs het rommelgroen en bouwwerkzaamheden werken we ons een weg naar de groene ruimte.
Anna’s hoeve
We komen bij een parkje met een paar markante heuvels. Het parkje deel van het natuurreservaat Anna’s hoeve, is in de jaren ’30 ontworpen door Dudok. Kijkend naar die heuvels komt het idee naar boven dat dit wellicht onderdeel uitmaakt van de Utrechtse heuvelrug. En warempel, bij nader onderzoek blijkt de Utrechtse heuvelrug al in Huizen te beginnen. Daar stond ik eerder niet bij stil. Gevoelsmatig begint voor mij zo’n beetje bij Zeist, waar de rug echt zichtbaar wordt.
We steken de A27 onderdoor en komen uit bij een psychiatrische instelling. Door corona kunnen we helaas niet over het terrein lopen en worden we gedwongen langs de weg verder te gaan. Het wordt het thema van de dag: hekken en afsluitingen. Even verderop nemen we de gok bij een bomenkwekerij en proberen we van de weg weg te komen. Dat gaat even goed, maar via een achterommetje bij het landgoed Groeneveld uitkomen lukt toch weer niet, er ligt een sloot in de weg.
Groeneveld
Via de achterkant van de bomenkwekerij en een enorme parkeerplaats vinden we uiteindelijk een doorgang naar Groeneveld. Een prachtig wandelpark, dat we al kennen van eerdere bezoeken. Het is ook gelijk een stuk drukker. Er komt een waterig zonnetje door en de wandelaars laven zich eraan. We drinken koffie bij het kasteel, dat gesloten is, maar wel een afhaalhoreca heeft ingericht.
Verder over mooie paden tot we op het spoor stuiten. Dit obstakel vergt een kleine omweg naar een voetgangersbrug bij rand van Baarn. Terug het bos in. De herfst heeft de allermooiste kleuren achter zich gelaten, de paddenstoelen hebben ook hun beste tijd gehad, het wordt bruin en vochtig tussen de kale bomen.
Nog voor we bij paleis Soestdijk zijn, houdt een hek van een Scoutingterrein ons tegen. We moeten weer naar de N-weg. Het park bij paleis Soestdijk blijkt ook helemaal afgesloten te zijn. Er hangt een hangslot op het hekje dat fietsers- en voetgangers normaal toegang verschaft en via de Parkeerplaats voor bezoekers blijken we er ook niet in te kunnen. Weer terug naar de weg.
Soestdijk
We komen voor het paleis langs. Dit jaar is Sinterklaas hier aan het thuiswerken. De Sinterklaasvlag wappert op het paleis, wat een gezellige aanblik biedt. Kleine kinderen stuiteren aan de hand van hun ouders opgewonden heen en weer voor het hek. Een rode brievenbus op kinderhoogte ontvangt met liefde de verlanglijstjes. Maddy denkt in de voortuin een bronzen beeld van Wim Kan met Corry Vonk te herkennen, maar dat blijken Juliana en Bernhard te zijn, wat natuurlijk een stuk logischer is.
We lopen door de prettige winkelstraat van Soest naar station Soestdijk. Een piepklein stationnetje dat er romantisch bij ligt. Niet alleen door de herfstkleuren in het strijklicht, maar ook door die gezellige bocht in het perron.
Volgende deel Van Lennep
Bekijk alle delen op de Overzichtspagina Van Lennep.
Praktische informatie
Rondwandeling Soestdijk
14 + 16 km
Startpunt station Baarn
Tussenstop station Hilversum
Eindpunt Station Soestdijk
