Deventer - Harfsen
Hoewel we best goed geslapen hebben ondanks de drukke weg voor de deur, zijn we blij ons kabouterappartement te kunnen verlaten en weer onder het hoge uitspansel te kunnen staan. Motregen dreigt, maar koud is het niet.
's Morgens te zes ure het somber Deventer verlaten hebbende, wandelden wij door heiden en korenvelden langs akelige en hier en daar overstroomde wegen naar Loghem, waar wij te elf ure aan kwamen.
Al snel lopen we over een grasdijk langs de IJssel, wat heerlijk is. We stevenen op de snelweg af en moeten een soort rechthoek lopen om bij de passage onderdoor te komen. Achteromkijkend het bekende silhouet van Deventer aan de oever van de rivier. Eenmaal onder de snelweg door, geeft een pad langs een boerderij- toegang tot de Epse waarden, een lekker met rust gelaten stukje oud landschap met een mooi laantje. Dat komt uit op een drukke N-weg en daar moeten we een beslissing nemen. Gaan we bovenlangs of onderlangs de Lochemse weg, nu ook een N-weg?
Uiteindelijk kiezen we voor bovenlangs. Nadat we de herrie van het machinaal slopen van een oude boerderij achter ons hebben gelaten komen krijgt de zandweg waarop we nu lopen de allure van een weg uit 1823. Bomen links en rechts, doorkijkjes naar de velden en verder niks. Het is in ieder geval makkelijk om je te verplaatsen in Jacob en Dirk hier.
Koekoeksbloemen
Een oudere vrouw is van haar fiets gestapt en plukt in de berm een veldboeket van koekoeksbloemen bij elkaar. We raken in gesprek en wanneer blijkt dat ze hier in de buurt woont, vragen we of de door ons gekozen route onverhard blijft. Zij verzekert ons van wel. Verder is ze best te spreken over nieuwe wegen en huizen die in de randen van ons blikveld te zien zijn. De mensen moeten toch wonen, je houdt het toch niet tegen en je kunt overal wel over klagen.
Na een paar kilometer heerlijke zandpaden en een ommetje door verruigde weides, staan we plotseling in een villawijk in het bos. Sterke associaties met Het Gooi dringen zich op. En weg is de sfeer van 1823. We zijn ondertussen op zoek naar een pauzebankje, maar de rijken wensen dat blijkbaar niet te faciliteren. We vinden pas een bankje buiten deze enclave.
Het is een komen en gaan van fietsstellen die even in de remmen knijpen om een blik te werpen op het fietsknooppuntenbord. Dat leidt in een aantal gevallen tot een kribbig gesprek over linksaf, of rechtsaf, en zie je wel! Een vrouw vraagt welk pad we lopen. Zij en haar man liepen vroeger heel veel, het Pieterpad, het Marskramerspad, Het Trekvogelpad enzovoorts. Maar sinds een paar jaar moet ze een paar dagen bijkomen van een wandeldag. Dus fietsen ze tegenwoordig maar. Je hoort in haar stem dat ze liever zou wandelen.
Wij vervolgen onze zandpadenroute en komen bij een buurtschap met de welluidende naam Kring van Dorth. Het blijkt een voormalige heerlijkheid. Het grote huis zien we in de verte staan. Het fraaie houten Noorse jachthuis dat ooit door de koning van Noorwegen aan ons koninklijk huis is geschonken, doet nu dienst als erg aantrekkelijke StayOK. Hoe een zo’n hooggeboren geschenk afzakt naar jeugdherberg is vast een interessant verhaal, maar we dwalen af.
Harfsen
We naderen het kleine dorp Harfsen waar we op de bus stappen. Toen ik deze tocht plande en accommodaties boekte, bleek er in Harfsen niets te overnachten. Maar er reed wel een bus van Deventer over Harfsen naar Lochem en daar had ik al snel een leuke B&B te pakken. Dus werd het plan dat we in Lochem zouden overnachten en de volgende dag met de bus weer terug zouden rijden om dan het stuk Harfsen – Lochem te lopen. Maar tussen het plannen en de uitvoering van deze trip heeft de busmaatschappij geschrapt in de lijnen, en kun je met de bus niet verder dan Laren. Daar moeten we overstappen op een belbus met de merkwaardige merknaam Vlinder. Er wordt ons door de buschauffeur op het hart gedrukt om te reserveren, want anders kunnen we niet mee. Dus aangekomen in Laren bellen we met Vlinder. Ik moet me door een heel menu heen worstelen en een account aanmaken met allerhande persoonsgegevens. Dat duurt ongeveer een kwartier. Mensenlief: we willen alleen maar een stukje mee met het busje! Maar de taak is volbracht wanneer Vlinder voor komt rijden.
We stappen in. De chauffeur vraagt op strenge toon wat wij dachten dat we kwamen doen? Huh? Nou, meerijden, we hebben zelfs gereserveerd. De chauffeur moet eerst zijn systeem verversen voordat onze namen boven komen. Maddy weet zeker, dat hij leeg teruggereden zou zijn, als wij niet op zijn scherm verschenen waren. Eenmaal onderweg, we zijn de enige passagiers, draait de chauffeur bij. We raken in een vriendelijk gesprek en uiteindelijk zet hij ons af op een handige plek, waar niet eens een officiële halte is.
Na koffy gedronken te hebben, bezichtigden wij het vlek, dat, door alleraangenaamst geboomte omplant, midden in vruchtbare velden gelegen, en door een bevallig riviertje bewaterd, een zeer vrolijk voorkomen heeft.
Lochem is een mooi oud stadje met een beschermd stadsgezicht. Onze B&B tegenover de kerk is een fijn plekje. We kijken uit over de markt en hoeven maar een paar stappen te zetten voor een gezellig restaurantje. Later verzorgt een dj harde muziek bij het inhalen van de avondvierdaagsewandelaars. Niemand lijkt aandacht aan de dj te besteden. Gelukkig zijn onze ramen voorzien van dubbel glas en kunnen we de herrie buiten sluiten. Wanneer de dj is opgezouten, kunnen de ramen weer open en valt de avond met wat zachte terrasgeluiden.
Harfsen - Lochem
Door het schrappen van de buslijn in combinatie met het feit dat het nu weekend is, kunnen we niet zomaar terug naar Harfsen, maar het lot is ons welgezind. Vandaag loopt vriendin Jos een dagje mee. Jos woont in Deventer en zij was trouwens degene die ons wees op het verdwijnen van de bus. Jos heeft ook een auto en om half tien arriveert ze op de Markt. Na een kop koffie rijdt zij ons drieën naar Harfsen terug.
We parkeren op een strategische plek, waar Jos weer naar terug kan reizen en lopen Harfsen binnen. Alle toegangswegen zijn afgesloten vanwege de dorpsfeesten (klootschieten, kermis, optochten, muziek, dat soort werk). Het is nog vroeg, van de festiviteiten is nog niet veel te zien, behalve kleurige paraplu's die op 3 bolletjes ijs op een hoorntje lijken.
Laren
We lopen in een heerlijk zonnetje via aardige wegen, soms verhard, soms onverhard, naar Laren. Een klein dorp met grote terrassen, misschien wel vanwege al het wandelvolk dat toe is aan een uitsmijter. Het Pieterpad en het Graafschapspad lopen dwars door Laren. Ook wij zijgen neer op een terras voor de lunch. Maddy en ik hebben hier rond het jaar 2000 overnacht, toen we het Pieterpad liepen. In een hoekkamer van een verouderd hotel dat op een stil kruispunt uitkeek, weten we nog. We herkennen het punt direct wanneer we even later voor Hotel Stegeman staan. Daar is het nu akelig stil. Het ziet er gesloten en verlaten uit. Wachtend op een nieuwe bestemming. We voelen ons oud.
We vervolgen over het Graafschapspad. Rustige landwegen en heerlijke paden door de bossen. Vrij plotseling staan we voor het huis Ampsink.
Dit goed is ruim zestienhonderd morgen groot: het huis heeft zeven ramen in den gevel, beneffens twee voor en achter uitstekende vleugels, eene groote binneplaats en brug met het uitzicht op eene breede laan van ongeveer tien minuten gaans, van weerszijden met zwaar geboomte vooral met dennenhout omplant. Van achteren uit het huis ziet men over uitgestrekte korenvelden, waartusschen zware eikeboomen verspreid zijn, op het bevallige Loghem.
Heden ten dage huist er een reclamebureau in het huis. Nog steeds ‘zeven ramen in den gevel’, tellen we. Het hek naar de binnenplaats is hoog en stijf dicht, maar we kunnen wel op vrij korte afstand langs het huis lopen en komen in een heel mooi stukje oud landgoed, met dikke stokoude bomen, meanderende paadjes en fraaie doorkijkjes.
Daarna zijn we snel bij station Lochem, waar we gezamenlijk de trein naar Zutphen nemen. We eten nog ijsjes samen voordat onze wegen scheiden.
Volgende deel Van Lennep
Bekijk alle delen op de Overzichtspagina Van Lennep.
Praktische informatie
Deventer - Harfsen
14 km
Harfsen - Lochem
15 km
