Meppen - Hoogeveen 25 km
Jakob en Dirk vervolgden hun bijna 50 km (!) lange wandeldag na een pauze in Zweeloo:
Wij […. ] wandelden verder, of liever doorploegden een akeligen zandgrond. Ras bevonden wij ons op eene onafzienbare heide, waar honderden van sporen door elkander liepen: wij trokken dus maar dwars door van den eenen wegwijzer tot den anderen (zijnde deze wegwijzers doorgaans 20 minuten van elkander geplaatst) Na I½ uur gaans rusteden wij op een zandduin uit of liever zochten onder eene half overstovene jeneverbezie naar schaduw: spoedig echter joegen de mieren ons op; wij zagen hier om ons zoo wijd het oog reiken kon niets dan lucht en heide. Na weder I½ u. verder gegaan te zijn terwijl de zon hevig boven 't hoofd brandde en wij vergeefs naar aamtocht hijgden, vonden wij ons te Drieber of Driburda en werden door den waard in een kamertje gebracht waarin men juist aan het timmeren was. Wij dronken vrij goede koffi en aten elk zes eijeren, die ons weder herstelden.
Verfrischt en uitgerust togen wij voorwaarts. De grond was in den beginne zandig doch werd langzamerhand veenachtig: na een half uur gaans zagen wij den toren van Hogeveen en ontmoeteden het eerste levend schepsel dat wij behalve in de doorgetrokken dorpen gezien hadden; nu begon de weg zoo te draaijen en met bochten te loopen dat wij mone Zuidlarico het Hogeveen van drie zijden beschouwden en eerst na twee uren die plaats bereikten; waar wij te acht ure in de herberg van den brander Meijer kwamen.
Meppen
Wij laten een klein stukje voorbij Zweeloo, in Meppen, de ontbijtmand om half 8 aanrukken en vervolgen onze tocht in de vroege ochtend. Het is knisperfris en stil. De wereld is helemaal van de vogels en van ons. Langs de schilderachtige boerderijen lopen we Meppen uit en het bos in. Overal een gekwinkeleer met trillers en loopjes. Een oude dame komt ons met haar rollator tegemoet op het fietspad. Keurig in een deux-pièces en een hondje aan de lijn. We maken een praatje en wensen elkaar een fijne dag. Het pad dat we aan elkaar geknooppunt hebben, blijkt erg mooi, een beetje als tiendwegen door de velden. Dan komen we op een heitje, een restantje van de onmetelijke woeste gronden waar Jakob en Dirk overheen ploegden: Het Mantingaerzand.
Een mooi stukje heide met veel loofboomen en jeneverbessen. We worden er via een smal kronkelpaadje doorheen geleid. Onder een reusachtige eik nemen we een pauze. De brede takken reiken bijna tot de grond, als een groene tent. Na de hei komen we op uitgestrekte rijke weides vol havikskruid. In de verte een veld vol klaprozen. Daarna moeten lange rechte stukken over geasfalteerde wegen.
De temperatuur loopt gelijk op. In de verte krijgen we zicht op de VAM-berg, een enorme afgedekte vuilstort. Een beetje surrealistisch beeld. We komen bij een kerkje uit de jaren ‘30 met een klein kerkje ernaast. Opmerkelijk solitair gelegen tussen de velden met hier en daar een huis. Het blijkt de geschiedenis van het ontstaan van een gereformeerde gemeente die eerst uit een huiskamer groeide, en vervolgens uit het kleine kerkje.
Oude Diep
We lopen in het stroomgebied van het Oude Diep binnen. Aan het einde van de vorige eeuw was er nog maar weinig over van dit beekje dat ooit van Mantinga naar Echten stroomde. Rechtgetrokken, onderbroken voor akkerland en de aanleg van vaarten naar Hoogeveen. De laatste twintig jaar is er veel gedaan om de oorspronkelijke loop weer terug te brengen en is de omgeving weer tot natuurlijk gebied te transformeren. We kunnen nu, op enige afstand, langs de beek lopen. Soms over asfalt, soms over een onverhard eenmanspaadje. Mooi tussen het bloeiende gras, bosschages en weilanden waar gehooid wordt.
Stuifzand
Bij het dorp Stuifzand (ooit een plek waar arme sloebers in plaggenhutten woonden), is het onduidelijk of we tot Hoogeveen door kunnen lopen, maar een hondenuitlaatster weet ons feilloos een route langs akkers en ‘de wijk’ uit te duiden. Een wijk blijkt een zijkanaal dat dwars op een vaart staat en bedoeld was om het veen af te wateren ten tijde van de turfwinning. Het is maar goed dat we haar tegenkwamen, want anders hadden we nooit geloofd dat deze route langs akkers en door het hoge gras gewoon op een weg zou uitkomen maar dood zou lopen op een hek, sloot of een ander obstakel. Dan zouden we zijn omgelopen, terwijl we nu al op km 23 zitten.
Hoogeveen
We komen Hoogeveen binnen via de Stuifzanderweg, een oud uitvalsweggetje dat nu helemaal ingeklemd is tussen lelijke bedrijventerreinen. Vannacht verblijven we in een appartementje, een van de weinige overnachtingsmogelijkheden in het oude stuk van Hoogeveen, vreemd genoeg. Een appartement geeft gelegenheid tot zelf koken waar we ondertussen ook wel weer zin in hebben. Wanneer we na de welverdiende douche eens gaan kijken waar de supermarkt is, blijkt die vlakbij, maar tot onze schrik gaat die op zondag in Hoogeveen om 18.00 uur dicht, over een kwartier! Dus wordt het nog een sprintje trekken, haastig wat spullen in een mandje werpen en als laatste klant uit de winkel geveegd worden.
Praktische informatie
Meppen – Hoogeveen
25 km
Routebeschrijving : in rood de route van Van Lennep, in blauw de route die wij volgden
Hoogeveen – Meppel 16 km en stukje bus.
Jakob en Dirk blijven een dagje in Hoogeveen. Ze kijken rond en leggen een bezoek af aan de heerlijkheid Echten. De dag daarna lopen ze vanuit Hoogeveen naar Meppel over Echten en Koekange en vervolgens langs de vaart.
Na ontbeten te hebben, gingen wij het fraaie dorp aan alle kanten bezichtigen. Het vlek is met menigten van grachten of vaarten doorsneden, dicht in een gebouwd, en telt een bevolking van 5100 zielen. Te één ure aten wij zeer goed met den kastelein en zwolschen koopman en wandelden te vier ure de Hoofdstraat langs om den Heer van Echten een bezoek te geven. Aanmerkelijk is de val van 't water tot aan Meppel, zoodat men gedurig sluizen ontmoet. Na I½ uur gaans kwamen wij aan de heerlijkheid en vonden den Heer en Mevrouw met hun leelijke dochter en derzelver fraaie gouvernante gelukkig tehuis. De laatste schonk ons thee. – De heer van Echten is een vrolijk man. Zijne voorouders begonnen als eerste de Hogeveenen af te graven en de vaarten aanteleggen, nog trekt hij als Heer dier plaatsen aanmerkelijke voordeelen uit de verveeningen. Zijn kasteel is slecht gebouwd en heeft twee vleugels, waarvan de eerste tot stal, de anderen voor tuinmans wooning dient. Te zes ure keerden wij langs denzelfden weg terug.
voormalige herberg Hoogeveen, werd in de jaren ' 60 afgebroken.
Het kruis
Waar Jakob en Dirk overnachten is niet met zekerheid te zeggen, misschien in de herberg die in de jaren ’60 is afgebroken? Van het oude Hoogeveen lijkt sowieso weinig overgebleven. We zijn heel vroeg vertrokken vandaag om de voorspelde warmte een beetje voor te blijven. We lopen door de Hoofdstraat naar het oudste punt van Hoogeveen, het kruis, een kruispunt van vaarten, en zien tussen de brede doorgaande wegen en de lelijke jaren ’70 architectuur, een enkel oud pandje, zoals het Schippershuis, het café waar de turfschippers elkaar ontmoetten, personeel ronselden en handeldreven.
Te vijf ure opgestaan zijnde ontbeten wij met De Vries, en wandelden met hem te zes ure de vaart langs over Echten door fraai koren en boekweit; vervolgens trokken wij eene barre heide door tot aan het Koekanger tolhek, waar wij een oogenblik bleven rusten. De koopman die nog aan de Wijk zijn moest, nam hier afscheid van ons en wees ons een voetpad langs maaivelden, dat ons aan de vaart weder bracht, die wij te Echten hadden verlaten. De weg was gul en moeilijk, belommerd en aangenaam. Te elf uren traden wij te Meppel in de herberg van de Juffrouwen Dannebergh
Oude Diep
Langs de Schutstraat, lopen we de Hoogeveen uit. Na wat snelweggeweld komen we in rustiger vaarwater en kunnen we de geschiedenis weer zien aan de oude boerderijtjes die nog langs de vaart staan. Na een paar kilometer lopen we aan de andere kant van de vaart over een aardig wandelpad, dat ons naar de rand van de bebouwde kom brengt. Daar steken we door naar het Oude Diep. Langs dit beekje kunnen we helemaal tot Echten lopen. Aanvankelijk nog een fietspad, even later een onverhard pad door het hoge gras.
Echten
Het huis Echten ligt nog in volle glorie te sluimeren tussen de bomen. Van slechte bouw is niets meer te zien. In ieder geval niet van de buitenkant. We kunnen het toegangshek door en heerlijk zitten op een bankje in de schaduw. Tegenwoordig is het een woon- en werkplaats voor visueel- en verstandelijk gehandicapten. Wat heerlijk om hier elke dag naar je werk te kunnen gaan. Schuin tegenover ons zit een bewoner te breien. Op grove pennen maakt hij iets dat nog het meest op een pannenlap voor reuzen lijkt. Hij ergert zich enorm aan een vogel die een schel repetitief riedeltje afsteekt. ‘Hou op!’, schreeuwt hij met zijn luide bas over het stille voorpleintje. ‘Zo is het genoeg!’ Opmerkelijk, denk ik eerst, maar even later kan ik me toch wel voorstellen, dat als verstandelijk gehandicapt bent en heel slecht ziet, zo’n stoorzender je danig in de weg kan zitten.
Plaggenhut
We vervolgen door het aanpalende gehucht Echten, waar men een plaggenhut heeft gereconstrueerd. Compleet met inrichting. Met dit soort hutten stond het vroeger natuurlijk vol in deze veenontginningsgebieden. Nu nauwelijks voor te stellen dat er tot halverwege de 20e eeuw nog mensen in plaggenhutten hebben gewoond.
Ondertussen loopt de temperatuur op, onze route langs de weg biedt helaas weinig schaduw. We komen langs het laatste restje van ‘de barre heide’, waar je je goed kunt inbeelden hoe Jakob en Dirk hier doorheen ploegden.
Wanneer we langs het spoor komen te lopen zien we dat diverse ooievaars op de portalen van de bovenleiding nesten hebben gebouwd en daarop schieten ons de nieuwberichten hierover te binnen. Er is geprobeerd om ze weg te halen, maar de ooievaars komen steeds weer terug en als ze eenmaal eieren hebben gelegd, mag je er niet meer aankomen, weet Maddy. We zien diverse kleine ooievaarshoofdjes uit de nesten steken. De langszoefende treinen laten alle ooievaars onbekommerd. Toch schijnen er wel degelijk ongelukken te gebeuren. We zien dat alternatieve nesten, opgezet om de ooievaars tot verhuizen te vermurwen, allemaal ongebruikt zijn gebleven.
Koekange
Tamelijk verhit ondertussen, lopen we Koekange in, een klein doodstil plaatsje. Bij de supermarkt kopen we een ijsje en puffen even uit. Niet veel later besluiten we hier de bus naar Meppel te nemen. Die rijdt grofweg langs de juiste route Meppel in. Gaan we daar nog even rondneuzen voor we op de trein naar huis stappen. Nog 10 km over schaduwloze wegen en verder langs de bedrijventerreinen Meppel in, in dit weer, we hebben er geen zin an. Ik vergoeilijk dit besluit makkelijk met het feit dat Jakob en Dirk ook best vaak een stukje trekschuit of postkoets namen als ze even geen zin meer hadden, al was het in hun geval meestal om dat het te veel regende.
Busje
Vanuit een 8 persoonsbusje, met een aardige chauffeur, behept met een ontwapenende stotter, vroemen we via Noordwijk, de Wijk (ook mooi oud), en Rogat langs de vaart Meppel in.
Meppel
Meppel is het eenige vlek in Drenthe dat eenige gelijkenis heeft met eene stad daar het hoewel zonder poorten, echter stadsgewijs met markten en straten gebouwd is. Als de voornaamste doortochtplaats van Overijssel naar Groningen is het gedurig vol levendigheid en gerij.
We lopen een rondje door het centrum van Meppel, ingeklemd tussen vaarten en havens. Het stadje kan ons bekoren. Mooie huizen, prachtige oude kerk. Maar ondertussen echt veel te warm om meer te doen dan een grote latte drinken op het kerkplein. En dat is precies waar we onze tocht mee besluiten.
Volgende deel Van Lennep
Overzichtspagina Van Lennep
Praktische informatie
Hoogeveen – Koekange
16 km en bus naar Meppel
Routebeschrijving: in rood de route van Van Lennp, in blauw de route die wij volgden.
