Ees – Vahlte 20 km
Jakob en Dirk gaan de volgende dag naar het grote hunebed kijken (nog zonder centrum er omheen) en keren dan weer om, om hun weg te vervolgen.
Wat langzamer kleede ik mij aan, en te half vijf trokken wij noordwaarts op om het vermaardste der Hunnebedden te bezichtigen. Na lang zoeken vonden wij het: het is inderdaad door de bijzondere grootte, schikking en menigte der steenen zeer opmerkenswaardig. Te zes uren kwamen wij in een klein gehucht en trokken, terwijl de zon allengs kracht begon te krijgen, door zwaar zand en schrale heide naar Odoorn, in welk dorp de eikenboomen regelmatig geplant zijn. Te half drie kwamen wij te Valthe.
Wij trekken de bossen weer in en lopen direct zuidwaarts, een prachtig stuk Drenthepad langs een pingo ruïne, een diepe ronde krater die is achtergebleven nadat het gletsjerijs uit de laatste ijstijd verdwenen was. Verderop worden we door een bordje opmerkzaam gemaakt op een oude gemeentegrens: een zwerfkei met een oude eik ernaast. Bij geschillen kon een kei nog stiekem verplaatst worden, maar een eik niet. Later, langs de bosrand kunnen we genieten we van het zicht over de akkers, het wuivende gras op de rijke weides en het gekwinkeleer van de vogels. We passeren een klein hunebed (een huneledikantje, zegt Maddy), en sukkelen vanzelf Exloo in.
Exloo
Bij de bakker/ijssalon leggen we aan op het terras voor een lekkere bak koffie. Gemoedelijke sfeer. De coronamaatregelen zijn bijna allemaal opgeheven. In de horeca merk je er nauwelijks nog wat van. Beetje afstand houden, hier en daar een mondkapje, maar dat is het wel.
Exloo uit komen we langs fraaie oude boerderijen. Vrijwel alle boerderijen hebben rietdaken, veelal grijs geworden. De schuren kunnen ons ook bekoren met hun zwart geteerde planken en rieten wanden net onder de daken, vaak met mooie geometrische strofiguren versierd.
Exloo uit komen we door rijk bloeiend grasland (havikskruid, walstro, gele composieten) en een heideveld. Daar horen en zien we zelfs een paar veldleeuweriken omhoogklimmen tot je ze niet meer kan zien. Dan de bossen weer in en uiteindelijk over een keienweg naar Vahlte. Deze keienwegen zijn gemaakt van veldkeien die lang geleden met het landijs vanuit Scandinavië zijn aangevoerd. Tijdens het omspitten van de grond voor de bosaanplant kwamen ze tevoorschijn en zijn toen gebruikt om de zandwegen te verharden.
Nu wandelden wij twee en een half uur door rul zand en schrale heide; van verre zagen wij groote zeeën en aan derzelver overzijde bosschen en dorpen; doch het bleek bij 't naderen dat dit alles slechts een optisch bedrog en zoogenaamd mirage was. Eindelijk kwamen wij te Zweelo en traden de herberg in, waar de postwagen van Assen op Koeverden stilhoudt.
Vahlte
In Vahlte willen we op de bus naar Emmen stappen. Ik vond geen passende overnachting rond Vahlte en naar Emmen doorlopen is te veel gevraagd. Jakob en Dirk steken hier schuinsweg over de dan uitgestrekte woeste gronden naar Zweeloo. Nu lijkt het stuk via Klijndijk en ’t Haantje weinig aantrekkelijk voor de hedendaagse wandelaar, dus zullen we morgen niet backtracken, maar vanuit Emmen naar Zweeloo wandelen. De bushalte in het oude deel van Vahlte is verdwenen, we lopen nog 1,5 km verder, maar dan hebben we beet. We hoeven niet lang te wachten en voor we het weten staan we in hartje Emmen.
Emmen
We banen ons een weg door de drukke winkelstraat en de terrassen en komen bij het voormalige Noorder dierenpark. Nu ontmanteld en heringericht als park waar allerlei soorten van initiatieven hun intrek hebben genomen in de paviljoens en gebouwen. We lopen er een klein rondje. Een wonderlijke wereld. Ons hotel voor de nacht staat naast het nieuwe dierenpark Wildlands. Dat opereert nog steeds in de rode cijfers. Als dat maar goed afloopt.
Het nagelnieuwe hotel is functioneel en onpersoonlijk. De ruime kamer wordt kunstmatig koel gehouden, wat heerlijk is. Omdat we geen puf meer hebben om nog een paar kilometer te lopen om dat ene gezellig restaurantje te gaan opsnorren, eten we hier. Een selectie uit het ‘shared dining street food’ concept. Zucht. Maar als we eenmaal een selectie gerechtjes bij elkaar hebben geschraapt eten we heerlijk.
Praktische informatie
Ees – Vahlte
20 km
Routebeschrijving: Drenthepad etappe 12
in rood de route die Van Lennep waarschijnlijk volgde, in blauw de door ons gekozen route. In zwart het busritje nar Emmen
Emmen – Meppen 20 km
Bij het ontbijtbuffet smeren we geniepig van de grote hoop een lunchpakketje bij elkaar en zijn we kwart over negen wandelparaat. De warmte heeft plaats gemaakt voor weldadig fris weer. We stoppen met het Drenthepad en volgen het wandelknooppuntennetwerk naar het punt waar Van Lennep weer melding maakt van een dorp aan de andere kant van de woeste gronden: Zweeloo.
Westeresch
We verlaten Emmen via een spiksplinternieuw plein (met bedriegertjes) over een ringweg. Een oude uitvalsweg brengt ons in Westeresch, een oud brinkdorp, vol boerderijensfeer, met een restantje hunebed, de moeite van een omweg niet waard. Over de oude Slenerweg naar Noord-Sleen. Op google streetview had de weg er bepaald saai uitgezien, maar de realiteit valt erg mee.
De weg meandert loom en is beplant met veel eiken. In Noord-Sleen, alweer zo’n fijn boerderijendorp, stuiten we op een aantrekkelijk terras, alwaar koffie met gebak. De aardige serveerster spreekt haar verlangen uit om spoedig het Drenthepad te gaan lopen. Ze zou eigenlijk deze week nog vertrekken, maar haar wandelvriendin kreeg een knieblessure. We spreken de wens uit dat ze gauw op pad kan gaan en vorken ondertussen ons kwarkgebak naar binnen.
Zweeloo
We vervolgen over de Zweeloerstraat, die iets minder afwisselend is, dus als zich een ommetje via de bossen en de velden aandient nemen we dat. Zo komen we vanaf het noorden Zweeloo binnen, net als Van Lennep. Zweeloo is een plaatje. Een weelde aan rietgedekte boerderijen met veel groene ruimte ertussen. Wel een groot contrast met het ongetwijfeld nederige begin van het dorp. Overal staan dure auto’s voor de tot in de puntjes gerestaureerde en strakgetrokken boerderijen. Jakob en Dirk pauzeren in de herberg (in het pand opereert nu het restaurant Tante Sweel), wij nemen genoegen met een bankje op de brink.
Er is een fietsroute uitgezet langs reproducties van schilderijen uit de 19e en 20e eeuw die in deze omgeving zijn gemaakt. Blijkbaar was Zweeloo net zo’n magneet voor kunstenaars indertijd als ’t Gooi en de vissersdorpjes. Ook Van Gogh heeft deze streek bezocht. Over Zweeloo schreef hij in een brief in 1883 : “ Enorme mosdaken van huizen, stallen, schaapskooien, schuren. Hier zijn de woningen heel breed, tussen eikebomen van een superbe brons. Tonen in het mos van goudgroen, in de grond van roodachtige of blauwachtige of geelachtige donkere lila-grijzen, tonen van onuitsprekelijke reinheid in het groen van de korenveldjes, tonen van zwart in de natte stammen, afstekende bij de goudenregens van warrelende, wemelende herfstbladeren, die in fosse pruiken, alsof ze erop geblazen waren, los en met de lucht er nog doorheen schemerend, nog hangen aan populieren, berken, linden, appelbomen. De lucht effen blank, lichtend, niet wit, doch een lila dat niet te ontcijferen is, wit waar men rood, blauw, geel in ziet wemelen, dat alles reflecteert en men overal boven zich voelt, dampig is en zich verenigt met de dunne mist beneden, alles tot elkaar brengt in een gamma van fijne grijzen”.
We zien fietsers langs de panelen trekken en raken zelf ook geïnteresseerd. Van Gogh heeft het kerkje van Zweeloo getekend en daar lopen we heen. Het ligt mooi aan de rand van het dorp.
Door dit ommetje zien we een aantrekkelijk pad dat ons langs de oevers van de Westerstroom brengt. Een kronkelend watertje tussen het bloeiende gras. Een stel ooievaars brengt er een paar jongen groot.
Aalden
We komen in het aanpalende Oud Aalden een zo mogelijk nog mooier boerderijendorp met een hele lijst aan rijksmonumenten. Het dorp uit langs een gezellig draaiende molen. Door geluid van dat werkende hout, waan je onmiddellijk in de verleden tijd.
Nu nog over de es waar wortelen en aardappelen worden gekweekt en dan komen we in Meppen, waar ons bedje voor de nacht staat. Een kamer in een groepsaccommodatie naast een eetcafé. Het eetcafé is populair dus we kunnen pas later terecht. Tijd genoeg om Meppen te verkennen, wederom een weelde aan grijze boerderijenpracht.
Volgende deel
Bekijk alle delen op de Overzichtspagina Van Lennep.
Praktische informatie
Emmen – Meppen
20 km
Routebeschrijving: in rood de route die Van Lennep waarschijnlijk volgde, in blauw de door ons gekozen route.
