Den Dolder – Maarn
Op slag van de herfst treinen we naar Den Dolder. Het is niet koud, maar wel bewolkt. Plat licht.
Reelaan
We lopen de winkelstraat door en slaan niet veel later rechtsaf naar de Reelaan van Bosch en Duin. Hier woont groot geld. Moderne villa, na moderne villa, op grote kavels, het liefst verscholen achter massieve elektronische hekken. Het ziet er allemaal nogal afwerend en onwelkom uit. Verderop wordt de weg vriendelijker: oudere kleinere villa’s, strodaken, mooie spijlenhekken of helemaal geen hekken. We worden ook direct vriendelijk gegroet. Kan geen toeval zijn.
Spoorbaan
We komen op de oude spoorbaan, een mooi smal pad door het bos. Een deel van de treinverbinding tussen Bilthoven en Zeist, die in de Tweede Wereldoorlog werd opgebroken. Het tracé leidt ons langs Huis ter Heide. Voor we Zeist binnen komen lopen, komen we langs sportvelden waarop cricket gespeeld wordt. Er wordt trouwens in deze regio sowieso veel met ´ck´, ´ae´ en ´uy´ gespeld.
Zeist
Het zijn niet de allerleukste wegen waarover de wandelaar Zeist binnen komt lopen. In 1914 misschien nog lommerrijke rustige wegen, nu toch best wel veel druk verkeer en bedrijventerreinen. Zeist is begonnen als een verzameling van buitenhuizen van rijke stedelingen. Die sfeer is nog goed te herkennen. Langs ruim opgezette woonwijken komen we op slotlaan die ons in een rechte lijn bij slot Zeist brengt, waar een indrukwekkend hoefijzervormig gebouw naast staat.
Hernhutters
We blijken bij de gemeenschap van de Hernhutters (ook wel Evangelisch Broederschap) te staan, een religieuze groepering, van protestantse signatuur, die rond 1750 naar Zeist kwam en zich rond het slot vestigde. De Hernhutters zijn wars van dogmatische standpunten en leggen de klemtoon op de navolging van Jezus. De stichter Von Zinzendorff meende dat het oordeel van God niet in de toekomst ligt, maar dat het al over de mensen al uitgesproken was met Goede Vrijdag. Daarom mogen mensen vrij leven. De Hernhutters in Zeist bestonden vooral uit geloofsvluchtingen uit Bohemen, Moravië en verschillende Europese landen die samen met rijke Amsterdamse kooplieden de gemeente hebben opgericht. De gemeenschap voorzag in het eigen onderhoud, waarbij de rijken de armen hielpen en er een bepaalde mate van gelijkheid bestond. Op het terrein van Slot Zeist verschenen na de stichting al snel allerlei ambachtelijke bedrijfjes, zoals een bierbrouwerij en een textielhandel, waaruit tenslotte een complete huisindustrie voortkwam.
Dit leren we allemaal van de infoborden op het terrein, het prachtige terrein, met mooie gebouwen in classicistische stijl. De begraafplaats heeft een aparte sfeer; allemaal kleine eenvoudige en gelijkvormige stenen, omdat alle mensen gelijk zijn voor God.
KNVB
We lopen een rondje om het slot en duiken dan de bossen in. Hier en daar bloeit er een stuikje heide. Een prettig stukje. Daarna moeten we weer langs een drukke weg, dat is minder. We komen langs het zeer verzorgde complex van de KNVB. Die sportbond hoeft duidelijk geen dubbeltjes om te draaien.
Pyramide van Austerlitz
We mogen de weg verlaten bij een tot cultureel centrum omgebouwde kerk: het Beauforthuis. Een alleraardigst plekje met een terras in het gras en een hele ladder aan activiteiten.
Wij hebben net zelfstandig gepauzeerd met de thermos, dus lopen we nu maar verder, het bos weer in. Via beukenlanen en eenmanspaadjes komen we bij de Pyramide van Austerlitz. In wezen de uitkomst van een bezigheidstherapie aan het begin van de 19e eeuw, om het nieuwbakken leger dat uit Nederlandse en Franse troepen bestond tijdens de militaire oefening onledig te houden.De piramide bestaande uit heideplaggen kun je beklimmen tegen betaling.
Dat laten we aan ons voorbij gaan. We lopen verder en komen op het landgoed Den Treek Henschoten. Het landgoed van bijna 2000 hectare is al 200 jaar in particuliere handen en ligt op de overgang van de Utrechtse Heuvelrug naar de Gelderse Vallei.
Koepel van Stoop
Bij de koepel van Stoop, een theekoepel bij een nooit gebouwd buiten (omdat het grondwater te diep zat), willen we nog een keer pauzeren, maar er is een coronabestendige receptie gaande. Misschien van de Den Treekjes, of de Henschotentjes. We zijgen daarom een stukje verderop neer op het bemoste oppervlak van een afgezaagde boom. Ook een fijn plekje. Nog een paar bochten in het bos en dan buigen we af naar station Maarn. In Maarn is het altijd doodstil, vandaag ook weer. Alleen rond het station, waar we weer op de trein stappen, zijn wat tekenen van leven.
Volgende etappe Oudste ANWB-wandeling
Praktische informatie
Oudste ANWB-wandeling etappe 2a & 3b
23 km
Startpunt: Station Den Dolder
Eindpunt Station Maarn
ANWB routebeschrijving van de hele route
te-voet-van-amsterdam-naar-arnhem-1914.pdf