Naar Ålesund
De bus brengt ons naar een ferry en de ferry vaart ons naar de stad Ålesund. Ondertussen is de motregen overgegaan in slagregen en krijgen we de stad niet op haar beste moment te zien.
Ålesund is gebouwd op een paar kleine eilanden. Lang was het een erg klein stadje, maar halverwege de 19e eeuw kreeg het stadsrechten en ontstond er een bloeiende handelsstad. Toen er ook nog enorme scholen kabeljauw verschenen na 1860 groeide de stad nog verder. Helaas verwoestte een enorme brand in 1914 vrijwel heel Ålesund. De stad werd razendsnel weer opgebouwd in steen. Dit was op het hoogtepunt van de Jugendstil en zo komt het dat Ålesund over een opvallend veel Jugenstilarchitectuur beschikt.
Op een ongelukkig drafje (want met alle bagage aan de armen en schouders), snellen we naar ons hotel Brosundet, een werkelijk fantastisch design hotel in een voormalig pakhuis, pal aan de binnenhaven. Onze kamers zijn ook weer luxe van een rustige en zorgvuldig ontworpen snit met veel zacht licht en zachte stoffen in aardetinten. Helaas kunnen we daar vooralsnog maar 20 minuten van genieten voor we verzamelen voor een korte stadswandeling olv van een kundige medewerkster van de stadspromotie. We worden langs de hoogtepunten van de Jugendstil en de mooiste doorkijkjes geleid. De wolken kunnen hun regen net lang genoeg ophouden.
En dan kunnen we aanschuiven aan een wederom exquise maal in het hotel. Voor wie denkt dat dit soort accommodatie niet voor een pelgrim is weggelegd, het hotel geeft een aantrekkelijke korting voor wandelaars en fietsers van Kystpelegrimsleia. Zelf vind ik het een van de leuke kenmerken van het wandelen van een pelgrimsroute. Dat je de ene avond zeer basaal overnacht en de volgende nacht kunt baden in luxe, die je dan ook dubbel waardeert.
Brosundet
Borgund
Het is op de laatste dag van ons kennismakingsreisje, dat we de langste wandeling gaan maken. Midden in de stad ligt een groene berg Aksla. Vanuit het centrum klimmen we via de lange trap met 489 treden de berg op. Bijna boven heb je een uitzichtpunt, het zogenaamde strijkijzer. Daarvandaan heb je een magnifiek uitzicht over Ålesund en verder over de fjordenkust met allerhande eilandjes, zo de Noorse zee in. Wanneer je een foto van Ålesund in een reisgids ziet, is de kans groot dat die vanaf dit punt is genomen.
Door een parkachtig bos lopen we naar Borgund, een plaatsje waar ooit maar liefst vier kerken tegelijk stonden. Nu is er de reguliere kerk, een openluchtmuseum en een archeologische opgraving waar de fundamenten van inmiddels verdwenen kerkjes zijn blootgelegd.
We starten bij de reguliere kerk, die ook al eens uitgebrand is geweest. Niet bij de beruchte stadsbrand, maar 10 jaar eerder. Daarom zijn alleen enige dikke muren nog origineel. Daarna worden we door de lokale archeologe langs de opgravingen gegidst en nemen we een kijkje in de moestuin die net is opgestart. Ze willen de kruiden en groentes gaan telen die hier van origine verbouwd werden. Het ziet er nu nog een beetje sneu uit, maar het is pas het eerste jaar en de herfst is hier in het noorden al aardig op stoom.
Archeologe in Borgund
Ålesund
We lopen niet terug naar Ålesund, maar worden op koninklijke wijze vervoerd met een replica van een vrachtboot uit de 18e eeuw. Een joekel van ding. Ook nu op de motor, met een tengere Française aan het roer. Voor het uitrollen van het enorme zeil zijn 10 mensen nodig dus dat gaat niet gebeuren. Via het fjord tuffen we terug naar de stad.
En nog is het programma niet afgewerkt: we gaan nog een uurtje kajakken in de haven. Ik heb nog nooit gekajakt geloof ik. Wel eens in zo'n soort bootje gezeten, maar dat kan zo net zo goed een kano geweest kunnen zijn. Heb in ieder geval nog nooit zo'n afsluitzeiltje hoeven aantrekken, over mijn regenpak, met daaroverheen een zwemvest. Het voelt bepaald ongemakkelijk en ik ben al behoorlijk vol van alle indrukken van de dag.
Dus ik moet me wel even over iets heen zetten bij de 20 minuten durende peddelinstructies met een trits aan veiligheidsmaatregelen. Maar dan, wanneer ik met Gea (die wel ervaring heeft) in een tweepersoonskajak ben geschoven en we door het centrum peddelen is ook dit wel weer erg leuk om te doen. We nemen een kijkje bij het zeegat, waar we zeker niet uit zullen varen, want het verschil in golfslag is angstaanjagend (vind ik). Maar de vuurtoren en de oude houten huizen zien er vanaf het water toch weer extra pitto uit, en wanneer we weer aanleggen en de waterwerende lagen weer kunnen afstropen ben ik voldaan en tevreden.
Het afscheidsdiner is in een uberhippe visresto in de haven. Stond het in Amsterdam dan zou je het weken van tevoren moeten reserveren en dan zat je rug aan rug, maar hier: heerlijke ruimtes tussen de tafels die niet eens allemaal bezet zijn. Het eten is heerlijk. De hele groep is rozig en tevreden. We buiken uit van een heerlijke week in de buitenlucht, waarin we onder bezielende leiding zijn rondgeleid langs de mooiste historische plekken aan de fjordenkust.
Ons laatste nachtje in hotel Brosundet en dan wordt het 'fellowship of the kystpilegrimsleia’ ontbonden. De Nederlandse delegatie kan nog tot Schiphol samenreizen, maar dat is niet meer dan een schrale troost. Het was een heerlijke week.
Eerste indruk: Kystpilegrimsleia voor wandelaars
Dit kustpelgrimspad is een hele aantrekkelijke route, met typisch Noors fjordenlandschap, vol cultuur en historie, maar voor de individuele wandelaar is het pad nog net niet ontwikkeld genoeg. De route is ca 1100 km en niet gemarkeerd. Er zijn ook geen plannen om de hele route van markering te voorzien. Het is ook niet zozeer een wandelroute, maar meer een reis in het spoor van de middeleeuwse pelgrims. Er zijn zeker korte en middellange wandelingen gemarkeerd op deze route, en je kunt ook zeker wat dagetappes maken, maar het geheel kun je alleen voltooien met behulp van vele ferry's en bussen. Die mooie historische boten waarover in dit verslag gesproken kunnen alleen gecharterd worden door groepen (met bijhorend heftig prijskaartje) Voor fietser ligt het helemaal afleggen van de route wel haalbaar. Check daarvoor de website Viagaia.nl. Wie de route per openbaar vervoer wil volgen en tussendoor wat wil wandelen, ligt veel moois in het verschiet, maar haalt zich ook een grote klus op de hals met het uitzoeken van de dienstregelingen en wachttijden.
Er is een Noorstalige gids beschikbaar die zeker een goede handleiding biedt bij het plannen van etappes en het uitwerken van de ritten en vaarten, maar veel plannen blijft nodig. Daarnaast is deze route nog volop in ontwikkeling, ook qua overnachtingsmogelijkheden, horeca en soortgelijke voorzieningen. Al met al is het wellicht voor de wandelaar beter om nog een paar seizoenen te wachten. Wel is een stuk van de route, de Sunnivaleia, tussen Kinn en Selja helemaal uitgewerkt als reisje. Kijk hier 
de folder en op sunnivaleia.no voor meer info.
Disclaimer: ik heb natuurlijk maar een klein, doch representatief deel van deze route gezien en baseer mijn indrukken dan ook daarop. Op Vrije Voeten volgt de ontwikkelingen op dit pad en wanneer er iets nieuws te melden is, kun je dat hier lezen.
Op een rijtje
- Officiële naam: Kystpilegrimsleia
- Beginpunt: Egersund kirke in Egersund
- Eindpunt: Nidaros-kathedraal in Trondheim
- Lengte 1080 km
- 26 sleutelplaatsen (pelgrimsplekken van cultuurhistorische waarde)
- Benodigde tijd ca. 24 reisdagen
- Aantal wandeldagen: onbepaald
- Zwaarte 2-3 op een schaal van 5
- Markering: niet in z'n geheel gemarkeerd, wel delen rond de sleutelplaatsen
- Mooiste stuk: nog onbepaald
- Beste seizoen: juni-september
- Officiële website: pilegrimsleden.no