Sören vroeg hoe de tulpenvelden erbij stonden toen ik vertelde dat ik even in de bollenstreek was geweest.
Hij had zin om tussen de bollenvelden te wandelen. De tulpen staan weliswaar op het van ultieme moment van bloei maar het was in de Bollenstreek geen onverdeeld pretje geweest. Niet alleen was het er druk met elektrische fietsen, steps en scootertjes waarop buitenlandse toeristen onzeker over de smalle weggetjes slingerden, ook bleek er een ondragelijke toeristische noviteit te zijn ontwikkeld: helikoptervluchten boven de velden.
Monnikenpad
Maar wat vooral ontluisterend is, is dat er steeds minder velden met bollen worden beplant waardoor de bollenbeleving ieder jaar een streepje minder aantrekkelijk wordt. Ik stelde voor eens bij Egmond te gaan kijken, want daar hadden we eerder al eens tulpenvelden als bijvangst van een duinwandeling gehad. We kiezen voor een variant op het rondje langs de drie Egmonden, ook wel bekend als het Monnikenpad. De Monniken hebben vanaf de 8e eeuw hun stempel gedrukt op deze omgeving. Niet alleen ontgonnen ze het moeras en legden ze dijken aan, ook was Egmond lange tijd een belangrijke bedevaartsbestemming.
Abdij
Gedrieën rijden we op een prachtige zonnige lentedag naar Egmond Binnen. Er staat een stevig windje uit het noordoosten waardoor het fris aanvoelt. Maar het licht is helder en de lente komt op stoom. We lopen het centrum van Egmond uit in de richting van de Sint-Adelbertusabdij, een nog steeds werkend klooster (bekend van retraites voor gewone burgers, kaarsen en bier). Het huidige gebouw is nog niet zo oud, maar de orde der Benedictijnen gaat hier terug naar de middeleeuwen.
Lepelaars
We lopen direct op een schilderachtig laantje met dito kerkje en Sören ziet zes lepelaars overvliegen. De stemming zit er onmiddellijk in. We klimmen over een hekje en mogen over het gras langs een vaartje lopen. De eerste knalrode en diepblauwe bollenvelden zijn ook al in zicht.
En geen toerist te bekennen. Alleen een paar collega-wandelaars op deze fijne paden die we dan ook collegiaal groeten. Goed dan: Lever de Keukenhof en omgeving over aan het bollentoerisme, maar vertel ze in Azië en Amerika niets over de tulpen in Noord-Holland.
Bollenvelden
Naast de royale aanwezigheid van tulpen, hyacinten en blauwe druifjes op de velden, worden we ook getrakteerd op pinksterbloemen, massa's paardenbloemen, madeliefjes en fluitekruid. Het pad langs de vaart bocht heerlijk voort, hier en daar steekt een dak van een stolpboerderij boven het maaiveld uit. Op het gras prikt een grutto wormpjes bij elkaar, boven de velden alarmeren de kieviten. We delen het graspad verderop met de schapen en hun lammetjes.
Egmondse abdij
In mijn hoofd zeurt ondertussen ritmisch de regel ‘in de Egmondse abij’, een stukje zin uit een liedje, maar ik kan de rest niet vinden in mijn hoofd. Sören en Maddy hebben ook geen idee. Het duurt vele bochten en overstapjes tot ik het te pakken heb: Het land van Maas en Waal van Boudewijn de Groot. “En dan de grote snoeshaan, die legt een glazen ei, wanneer je het schudt, dan sneeuwt het, in de Egmondse abdij!” Gelukkig, kan ik het nu laten rusten.
Egmond aan de Hoef
We slaan rechtsaf en krijgen de wind in de rug. We vervolgen over een soortgelijk graspad. Links liggen de bollenvelden in een grafisch patroon (paars, rood, roze, wit, oranje, blauw) te wiegen in de wind. We komen aan in Egmond aan de hoef. Een gewoon dorp rond een bijzonder mooie een stokoude kern: Het kasteel van Egmond met omliggende hoeven.
Het kasteel is in de 13e eeuw gesticht door de heer van Egmond, en in 1573 door de geuzen verwoest om te voorkomen dat het in handen van de Spanjaarden (op weg naar Alkmaar) zou vallen. Nu rest er nauwelijks meer dan een plattegrond in fundamenten, maar die liggen er schilderachtig bij. Een heerlijke pauzeplek.
Duinen
Daarna volgt een stukje door de duinen (toegangskaartje noodzakelijk). Dat geeft weer een andere dimensie aan de bollenvelden die je een stukje lager door de bomen heen kunt zien liggen. In de duinen tiert de judaspennig welig. Wanneer we de duinen weer verlaten komen we bij de ooit zo belangrijke bedevaartsbestemming: het (voormalige) graf van Aldelbertus
Adelbertus
Adelbertus kwam in 690 met Willibrordus vanuit Ierland deze kant op om het christendom te verspreiden. Met enorme werklust trok de bekeerder rond in het land dat werd getekend door de strijd tussen de Fries Radboud en Frankische heersers. Aldelberuts was populair bij de bevolking. Om zijn stalkende fans te ontlopen trok hij zich herhaaldelijk terug in de kuststreek die vanwege een zeegat in de duinen werd aangeduid als 'Egmond'.
Toen hij in 740 stierf was zijn reputatie zodanig dat hij heilig werd verklaard. Er werd een kapel over zijn graf in de duinen gebouwd. Een pelgrimsstroom kwam op gang en in de 10e eeuw werden zijn overblijfselen naar een nieuwgebouwd klooster overgebracht.
De plek oogt nu als een klein parkje. Er staat een klein kapelletje gewijd aan Adelbertus en in het gras ligt de plattegrond van de oorspronkelijke abdij die in 1573 werd verwoest. Er hangt een prettige sfeer. Beetje mindful en een beetje yoga ook, te zien aan het type mens dat hier recreëert. De overblijfselen van Adelbertus liggen nu in Sint-Adelbertusabdij. Dit is eigenlijk het officiële beginpunt van de route, maar voor ons is het meer het eindpunt. Er rest nog een klein stukje voor we weer in Egmond binnen zijn. Geheel tevreden keren we huiswaarts.
Praktische Informatie
Monnikenpad
13 km
Startpunt:
Adelbertusakker, Oude Schulpweg 18, aan de westkant van Egmond-Binnen. Parkeren kunt je op het PWN parkeerplaats.
De route gaat deels door het Noordhollands Duinreservaat van PWN. Om dit gebied te kunnen bezoeken, heb je PWN-duinkaartje uit de aanwezige automaat nodig.
Het originele Monnikenpad is in één richting gemarkeerd met rood-gele kepers (haakjes), ontleend aan het wapen van Egmond. Later zijn ook het Hoeverpad (met gele kepers) en het Derperpad (met rode kepers) gemaakt, beide in twee richtingen gemarkeerd. Het originele Monnikenpad, heet nu Binderpad. De wandeling die wij maakten is een combinatie van het Binderpad en het Hoeverpad.
Wandelknooppunten vanaf PWN-parkeerplaats: 33 – 32 – 31 – 30 – 34 – 35 – 9 – 10 – 49 – 46 – 44 – 48 – 47 – 41 – 21 – 40 – 38 – 33.