De coronacrisis is naadloos overgegaan in de Oekraïne-crisis. En hoewel de pandemie in maart 2020 al enorm vervreemdend voelde,
en onzekere toekomstbeelden en algehele machteloosheid aanwakkerde, houd ik mijn hart nu nog meer vast. Een wandeling maken onder een knisperfrisse strakblauwe lucht, voelt al als dansen op een vulkaan of minstens als escapisme.
Ilpendam
We rijden op oude benzine van nog net geen 2 euro per liter naar Ilpendam, een klein dorp in Waterland, waar het woeden van de wereld nog weer een streepje verder weg lijkt dan thuis, waar de diverse schermen alleen nog maar onheilstijdingen uitzenden.
Het is ongelooflijk mooi weer. Koud windje, het heeft vannacht gevroren, met een heerlijk zonnetje in de hemelsblauwe lucht. Lang geleden dat we in Ilpendam waren. Een typisch Waterlands dorpje, met een schilderachtig centrum, kerktorens en behapbare uitbreidingswijken.
Kruidenier
We lopen een klein rondje tussen de oude geveltjes. Het café is nog in de vaart, maar de kleine kruidenier, annex post.nl, annex stomerijdienst laat weten nog voor de zomer zijn deuren te sluiten wegens gebrek aan omzet. Er komt net een iemand aanlopen met een doos van Zalando die ongetwijfeld geretourneerd gaat worden. Geen klant om ook maar iets aan te verdienen.
Waterland
We verlaten het dorp met de pont die pal aan de doorgaande weg ligt. Aan de overkant betreden we de weidse ruimte. Weilanden doorsneden met slootjes en hoge luchten. We lopen de ronde tegen de klok in omdat we allebei willen zonder duidelijke reden. Een smalle asfaltweg langs het kanaal. Hier en daar een oude boerderij. Een nog smallere weg linksaf brengt ons naar Den Ilp. In de slootjes ligt een flinterdun vliesje ijs. Maddy spot klein hoefblad, een voorbode van de lente. In de weilanden grazen ganzen. Veel eenden ook.
Den Ilp
Op het kerkhof van Den Ilp zoeken we bankje in de luwte voor een korte pauze. We stuiten daarbij op het graf van Anton Heyboer. Och ja, Anton Heyboer, de cultkunstenaar met zijn 4-5 bruiden in een soort hippie-commune. Zijn levensstijl trok meer media-aandacht dan zijn werk, maar door die media-aandacht werd zijn werk wel verkocht. In die zin lijkt het erg op het kunstenaarschap van Herman Brood. Ook omdat ze allebei aan de lopende band snelle lijnen verf op doek en papier smeerden. Het graf is een eenvoudig houten kruis met zijn naam rode verf. Daarbij een eender kruis voor Maria, een van zijn bruiden, die in 2019 overleed.
Den Ilp is met recht een lintdorp. Het is 3 kilometer lang en 1 doorgaande weg breed. De route kruist het dorp waardoor we vrijwel onmiddellijk weer in de groene ruimte staan. Het pad neem een lusje door de kletsnatte weilanden vol ganzenpoep. Een beetje beducht voor de vogelgriep (nog zo’n bedreiging) slalommen we tussen de drollen en de pollen naar vaste grond. Af en toe zingen de nabijgelegen rails als er een trein langs komt zoeven.
Ilperveld
Het landschap verandert van weidegrond naar rietlanden, we zijn in het Ilperveld aangekomen, een beschermd waterrijk gebied met trilveen, rietkragen en brakke veenweides. Erg mooi onder dit zonnetje waar het water net zo blauw kleurt als de lucht. We kijken of er al wat weidevogels te betrappen zijn op het kwartier maken voor hun nesten, maar verder dan een paar kieviten en misschien 1 grutto komen we niet. Het is nog net iets te vroeg blijkbaar.
Twiske
Voor de gezelligheid neemt de route ook een hoekje van het Twiske mee, alwaar we over onverharde eenmanspaadjes tussen het riet en wat bomen mogen kronkelen. Daarna staan we weer op het asfalt langs een waterloop dat de naam Dorre Ilp draagt. Het aangename weggetje brengt ons terug bij pont, waar ons uitstapje eindigt.
Praktische informatie
Rondje Ilpendam
13 km
Startpunt Ilpendam centrum
Routebeschrijving Knooppunten 10 - Pontje naar de overkant en vervolgens knooppunten 28 – 64 – 27 – 65 – 62 -61 – 03 – 18 – 19 – 28 – 10.
NB : weilanden tussen knooppunt 65 en 62 zijn niet toegankelijk in het broedseizoen (15 maart – 15 juni). De eenvoudig alternatieve route is het vervolgen van de weg tot knooppunt 61.