We hebben een dag met redelijk weer te pakken in de schier eindeloze reeks van zachte grijsgrauwe winterdagen van dit jaar. Er is sprake van een zonnetje dat af en toe door het wolkendek breekt. Maar tegelijkertijd waait er ook een harde wind.
Vreeland
We lopen naar de oude kern van Vreeland. Eerst langs Restaurant De Nederlanden dat in 1680 als herberg begon en nu functioneert als chic hotel-restaurant. Een rijtje mooie oude witte panden langs het jaagpad van de Vecht. Dan het bruggetje over de vecht over met zicht op de witte huisjes.
Nescio
Maddy refereert aan Nescio, die kwam om de haverklap in de Gooi en Vechtstreek en vaak ook in Vreeland.
Vreeland zoo wit en schoon en stil en scherp (De Nederlanden, het smalle kadetje met de huisjes, rechts, aan de Vecht)
Nescio kwam bijna altijd met bus uit Amsterdam Oost en ging dan ergens kijken. Het was hem niet om het wandelen te doen, maar om het licht, de bomen, de kerktorens in de verte, de algehele schilderachtigheid. We begrijpen waarom hij hier ook veel kwam. Wat een mooi klein dorpje is dit. Oud ook, de kerk stamt uit de 14e eeuw. In de kleine smalle straatjes eromheen, goed onderhouden monumentale huizen, met gevels vol oude details. Er is nog een kruidenier/bakker/postkantoor wat een gezellige uitstraling geeft. We lopen langs een heel smal pandje in de Klapstraat, dat kan duidelijk op de nominatielijst voor ‘smalste huisje’ van Nederland.
Vecht
Terug het bruggetje over en langs de Vecht in noordelijke richting. Stevig windje. Een molen draait en maalt meel. Het zachte gekraak en gesteun van het werkende hout en het zoeven van de wieken zijn heerlijke geluiden. Je zou dat geluksgevoel direct willen uiten met de aanschaf van een kilo pannenkoekenmeel in de molenwinkel. Maar je wilt niet zomaar op niks af een extra kilo in je rugzak doen en zo dol zijn we nou ook weer niet op pannenkoeken, dus we lopen door.
Beetje bochten langs de Vecht met vrij uitzicht over de weilanden. Aan de zijde van de Vecht valt er niet zo veel te kijken omdat de woonbootbewoners de oevers hebben beplant met manshoge heggen waarachter ze voortuintjes hebben gerealiseerd. Leuk voor hen, maar van het riviertje zelf krijg je nauwelijks nog iets te zien.
Boerderij
Wel na de bocht een prachtige oude boerderij. Doet denken aan boerderijen die ook wel lang ’t Gein staan.
Daarna mogen we snel linksaf en over een betonpad door de weilanden in de richting van het Amsterdam-Rijnkanaal (nog Merwedekanaal geheten in Nescio’s dagen). We komen langs nog een draaiende molen. Het betonpad houdt op en we slaan linksaf over een smal paadje tussen dunne boompjes. Dan over het gras langs de slootjes en een boomgaard. Het weiland is kletsnat en modderig. De wind is hard tegen. Met vieze schoenen tegen het talud op naar het fietspad langs het kanaal.
Landwinkel
Bij een landwinkel van de boomgaard zien we de mogelijkheid om even bij een zitje uit de wind te pauzeren. We nemen de gelegenheid te baat om in de winkel te kijken. De wind rukt de deur bij het opendoen bijna uit de handen. De winkel ruikt heerlijk naar appels. We kopen er een paar.
Station Vreeland
Verder langs het kanaal, het saaiste stuk eigenlijk; kaarsrecht en te hard rijdende auto’s. Wel krijgen we zicht op het slot bij Loenersloot, de ronde toren met kantelen tussen de kale takken. Dan linksaf terug naar Vreeland over de Spoorlaan, refererend aan het stationnetje dat hier tot 1944 stond. De spoorlijn tussen Amsterdam en Utrecht, was er trouwens eerder dan het kanaal en de spoorlaan liep toen (als Vreelandsche laan) door tot het Slot Loenersloot.
Het is een mooi smal weggetje tussen de weilanden. En we hebben de wind in de rug. Halverwege een voormalig tolhuis met tolhek. Mooi gelegen tussen de knotwilgen. En dan zijn we snel weer terug in het schone Vreeland. De zon is inmiddels vertrokken en de temperatuur is ook flink gedaald. Een goede tijd om weer Amsterdamwaarts te keren.
Praktische informatie
Vredelantse pad
11 km
Routebeschrijving: Klompenpaden.nl