Zwartsluis – Kampen 23 km
Het is weer droog als we opstaan. De voorspelde regen blijft uit. Bij het uitchecken moeten we wachten tot de receptioniste haar telefoongesprek met een toekomstige gast heeft afgerond.
De gast heeft veel vragen over de sauna en andere voorzieningen. Iedere keer als de definitieve afronding in zicht komt, weet de andere kant van de lijn het gesprek te verlengen. Wij werpen begripvolle blikken naar de receptioniste, maar willen nu toch echt wel eens op pad. Wanneer ook de parkeergelegenheid uitentreuren is behandeld, kunnen we afrekenen en naar buiten.
Na een uur wandelens door velden en buurten langs een' zandweg kwamen wij aan een dijk die ons te zes ure aan het Zwarte Water bracht, waar wij overvoeren. Aan den oever stond een klein huisje voor hem die wachten moest om bij slecht weder te kunnen schuilen: eene prijzenswaardige inrichting, die aan alle veerplaatsen zijn moest. - Genemuiden waar wij nu aankwamen, is een zeer lief plaatsje, meest door het maken van matwerk bestaande. Deze arbeid verschaft brood aan de behoeftige klasse van ingezetenen der zeekust van de provintie. Sommige arbeiders verdienen tot twaalf stuivers daags.
Postbode
Het is grijs wanneer we de hoofdstraat door Zwartsluis weer doorlopen. Voor ons zigzagt een postbode langs de brievenbussen in de smalle straat. We knikken elkaar een paar keer goedemorgen, voordat hij zegt: ‘En waar komen jullie weg, als ik vragen mag?’ Dat mag hij vragen en er ontspint zich een kort gesprekje over onze bestemming en zijn dagelijkse ronde.
Genemuiden
Zwartsluis uit mogen we over een grasdijk naar de pont naar Genemuiden lopen. We staan al snel aan de overkant en zien en voelen dat we nu hardcore biblebelt betreden. Het is de stugge stilte tussen de gevels, de zwartgerokte vrouwen met knotjes in de winkels en het gebrek aan gezellige horeca. We drinken uiteindelijk koffie in een delicatessenzaak waar men ook niet overloopt van gastvrijheid. We blijven niet lang. Genemuiden zelf blijkt flink geleden te hebben onder de afbraakdrift van de jaren ’70. Er is nauwelijks oud te bekennen. De biezenmattenindustrie van weleer is na de Tweede Wereldoorlog omgevormd tot de kokosmattenindustrie en toen die ook weer uit de mode raakte ging men over op nylon vloerbedekking en kunstgrasvelden. In ieder geval is Genemuiden nog steeds een tapijtencentrum van belang. We lopen Genemuiden uit langs een moderne kerk met enorm veel capaciteit en slaan linksaf naar een oud klinkerweggetje door de weilanden dat ons naar een vaart brengt. We lopen langs een gezellig sluisje en komen aan bij de Slaperdijk.
Over een hoogen dijk aan onze linkerzijde met appelboomen beplant, en aan den zeekant aan uitgestrekte weilanden grenzende, hier en daar met zware iepen prijkende, kwamen wij na twee en een half uur gaans aan het dorp xx en zoo in het gezicht van Kampen. Heerlijk doet zich deze stad voor aan hen die haar van deze zijde genaken, dewijl zij langs en aan de overzijde der IJssel gebouwd is, onnoemelijk veel torens heeft, en eene rij boompjens tusschen den buitenmuur en den oever der rivier. Ook treft de zware brug met bewondering. Wij namen onzen intrek in het logement over het einde dier brug, vlak tegenover de stad geplaatst en hadden uit de voorkamers die wij betrokken een schilderachtig schouwspel voor ons, verlevendigd door de voorbijvarende schepen en schuiten. Deze groote brug is van hout, bestaat uit acht boogen, elk ruim zestig treden lang, en levert dus een prachtig kunststuk op.
Slaperdijk
Deze lange grasdijk mogen we helemaal aflopen. Heerlijk kronkelen door het uitgestrekte land. De hemel is ondertussen opgebroken en we lopen onder gulle scheuten zonlicht tussen het gras en de akkers met hier en daar boerderij. De Slaperdijk komt uit op de Kamperzeedijk waar we even pauzeren bij een picknickbank. Kleine kluwens van scholieren komen langsfietsen. Bijna allemaal op elektrische fietsen. Ze komen vast van hun school in Kampen en zwermen nu weer uit naar Genemuiden, Zwartsluis en wat dies meer zij. Groepjes jongens, allemaal eender gekleed in strakke spijkerbroeken en zwarte jacks en groepjes meisjes in korte rokken met zwarte leggings. Alle scholieren hebben een soort mandje op de bagagedrager waar hun boekenzware rugzakken in vastgezet kunnen worden. Veel scholieren groeten ons beleefd, wat ons verrast. Meestal zijn dit soort clubjes toch te druk met zichzelf in de weer.
Grafhorst
We vervolgen de Kamperzeedijk over de oude smalle weg. Naast ons ligt een moderne N-weg die hetzelfde tracé van de dijk volgt. We komen in Grafhorst, waarschijnlijk dorp xx van Van Lennep. Eveneens een steile gemeente, zien we al snel. Ook dit is een voormalig Zuiderzeestadje, maar dat is nauwelijks nog te zien. In 1846 brandde het bijna geheel af en in 1870 stief een groot deel van de bevolking aan de pokken. Waarlijk niet door God gespaard. Wanneer we de bocht omslaan en over het kerkepad lopen ligt Kampen prachtig vooroorlogs in het zicht. De vele torens van de stad op een lange rij achter een kraag van groen. Geen verkeersweg die het uitzicht stoort.
Buitenwacht
Maar voor we bij die mooie stad aankomen, moet we ons eerst nog een weg banen door IJsselmuiden een uitgedijd dorp vol eendere woonwijken als een overloopgemeente van Kampen. Maar als daar eenmaal doorheen geploegd zijn, staan we voor de beroemde brug naar de oude stad. In de tv-serie De zomer van 1823 uit 2000, zit Geert Mak in de oude herberg bij de brug waar Jakob en Dirk hun intrek namen. Maar de herberg staat er niet meer. Een leeg gat waar gras groeit is al wat rest. Wat een Droste-effect van het nareizen. Ik had nog gekeken of we hier konden overnachten maar er was geen spoor meer van te bekennen op internet. Ik leer dat de herberg in 2017 is afgebrand. Het heette de Buitenwacht en was ondertussen uitgegroeid tot een populaire uitgaansgelegenheid voor jongeren. Hoewel de eigenaren tot herbouw willen overgaan, zien de omwonenden dat niet zo zitten. Die zijn blij dat ze van de nachtelijke overlast zijn bevrijd. Vandaar dat het gat nog steeds een gat is.
Kampen
We nemen de brug naar de overkant en lopen door het oude centrum naar onze B&B vlakbij de Bovenkerk die fraai door het strijklicht wordt beschenen. Onze gastvrouw bevoer vroeger met groepen toeristen de wereldzeeën op een schip uit de bruine vloot, wat alle nautische decoratie in deze B&B verklaart.
Op de telefoon op zoek naar een eetgelegenheid in de buurt stuiten we op MaGreet, een restaurant dat bij een verpleeghuis zit. Dat klinkt misschien onaantrekkelijk maar de plaatjes op internet en het menu spraken aan. Daarbij is het drie keer vallen vanaf ons adres. Het blijkt een goede keuze. Heerlijk eten en goede service in gezellige atmosfeer. Een aanrader.
Kampen – Zwolle 23 km
Langs een paar van de stadpoorten lopen we op toeristische wijze de stad weer uit. Jakob schreef in zijn dagboek een soort Belgenmop over de vele stadspoorten van Kampen.
Daar ik mij verwonderde over de menigte van onnutte poorten in dezelve gebouwd, vernam ik naar de reden en hoorde dat er in vroeger tijd slechts twee gestaan hadden, waarvan de tollen ruime inkomsten opbrachten. De burgemeesters van Kampen waren toenmaals groote rekenaars, en vooral ver in de regel van drieën. Zij begrepen dus dat tien poorten vijfmaal zoo veel zouden opbrengen dan twee en lieten er nog acht bouwen. - In 't vorige jaar zoude de koning te Kampen komen: men richtte aan de brug een' hemelhooge piramide op ter illuminatie, dan toen Z.M. kwam, en het stellaadje weggenomen was, vond men in de gansche stad, geen ladder hoog genoeg om den top der piramide te bereiken, en moest men dus het bovenst gedeelte onverlicht laten.
Hij hield wel van een sterk verhaal en schreef het doodgemoedereerd als waarheid op.
Daar het weder ongunstig was, vertrokken wij 's morgens met de schuit door uitgestrekte bouwlanden naar Zwol, waar wij te tien ure aangekomen zijnde onzen intrek in het logement van Heldt tegen over de poort namen.
Hanzestedenpad
Jakob en Dirk namen wederom het weer als excuus om niet te gaan wandelen en lieten zich per schuit naar Zwolle vervoeren. Wij steken de brug over de IJssel weer over en slaan rechts af. Het traject van vandaag laat zich makkelijk samenvatten als: lopen langs de IJssel naar Zwolle. Lang geleden liepen we dit traject ook al eens, maar toen in omgekeerde richting als etappe in het Hanzestedenpad. Daar hebben we allebei dezelfde scherpe herinnering aan: het hele stuk in een ruk gelopen in stromende regen zonder pauze. Er was geen horeca open en nergens een afdakje om even te schuilen. Er was gewoon niets aan. Toen kwamen we kletsnat in Kampen aan en betraden we doodmoe de stadsherberg van Kampen waar we eindelijk droog zaten. Er vormden zich langzaam twee plasjes water onder onze stoelen op de tegels. Vandaag is het schitterend zonnig en helder weer en kunnen we genieten van deze compensatiewandeling.
Er wordt druk gewandeld en gefietst op de dijk. We kunnen mooi uitkijken over het blauwe water. Het silhouet van Kampen is van deze kant ook mooi, tot de biodieselfabriek in het zicht komt. De biodieselfabriek kwam onlangs weer in het nieuws met frauduleuze praktijken omtrent de werkelijke duurzaamheid van het product en het maken van prijsafspraken waardoor de frituurvetleveranciers te weinig voor hun afgewerkte vetten krijgen.
Wilsum
We laten Kampen achter ons en lopen heerlijk met de zon in het gezicht richting Wilsum. Via een pad door de uiterwaarden komen we vlak langs de IJssel. In de verte het kerktorentje van Zalk waar we steeds uit een andere hoek tegenaan kijken vanwege de meanders in de rivier. Kan nog steeds niet niet aan het kruidenvrouwtje Klazien uit Zalk denken, het typetje van Wim de Bie.
Zalk
Bij het veer treffen we een theehuis open, waar we bediend worden door mensen met een verstandelijke beperking, veelal Down. Er hangt een gezellig, beetje rommelig, sfeertje met bijna meer personeel dan gasten. Ik houd wel van die recht-voor-zijn raapbediening: ‘U moet wel ergens gaan zitten meneer, anders weet ik niet waar ik de koffie moet neerzetten’. Zulke dingen zullen bedieners zonder Down ook wel eens willen uitroepen.
Verderop gaan we nieuwe toegankelijk gemaakte uiterwaarden in. Daar werd toen we hier eerder in de regen liepen nog hard gewerkt aan ‘Ruimte voor het water’ en was het grote bende met hopen zand en bulldozers. Nu een heerlijk natuurgebiedje met loslopende koeien.
Boze buurman
Wanneer we op een zeer modderig paadje een parallelle route zoeken en over prikkeldraad klimmen gaat het even helemaal mis. We blijken op privéterrein te staan en de eigenaar komt boos aanbenen. Hij gaat helemaal los op ons, op wandelaars in het algemeen en op de koeien die straks over zijn land banjeren (hoewel we niks open hebben laten staan).
Onze excuses, wij dachten niet op privéterrein te staan, onze fout, sorry, halen niets uit. De man moet blijkbaar helemaal leeglopen. Wij zijn duidelijk de druppel die een volle emmer deed overlopen. Terug geschreeuwd naar het officiële pad zoeken we een eind verder een bankje op om even bij te komen. We denken, bij nader inzien, dat de man hier voordat “Ruimte voor het water” de boel grondig kwam herindelen en veranderen, nog gewoon heerlijk in afzondering, zonder publieke openstelling over zijn landerijen kon uitkijken. En dat hij onder protest heeft ingestemd met alle wijzigingen en zich nog steeds klemgezet voelt.
Zwolle
Wanneer we zijn woede van ons afgeschud hebben, vervolgen we door overigens prachtige uiterwaarden en draaien terug naar de IJsseldijk. We naderen Zwolle. Via de mooie parkbossen Het Engelse werk (op de voormalige vesting) en het Spooldersbos komen we de stad binnen lopen. Hier is ook ontzettend veel veranderd de afgelopen decennia. Niet alleen werd het zieltogende Ecodrome, vervangen door Dinoland, ook werd er aan de achterkant van het station een hele nieuwe wijk opgetrokken vol kantoren, bedrijven en scholen. En zo lopen we de 21ste eeuw weer binnen. We graven de mondkapjes onderuit de rugzakken (hoe lang nog?) en groeten de IJssel wanneer we in de trein over de spoorbrug ratelen.
Volgende deel Van Lennep
Bekijk alle delen op de Overzichtspagina Van Lennep.
Praktische informatie
Zwartsluis – Kampen
23 km
Routebeschrijving:
Zuiderzeepad etappe 16
Kampen – Zwolle
23 km
Routebeschrijving:
Hanzestedenpadetappe 7
