Wat een verrassend fijne wandeling was deze Trage tocht. Niet alleen heerlijk onverhard over smalle kades, maar ook het prachtige gefilterde zonlicht droeg bij aan het algehele welbehagen.
Jaren geleden liepen we in deze omgeving eens een Groene Wissel (Utrechtse Veenweindes), maar die had veel relatief drukke asfaltwegen opgenomen in de route. Deze trage tocht gaat gevoelsmatig voor 75% over smalle paadjes ver weg van het verkeer.
Appelrondo
Geparkeerd in Kockengen, as it happens, tegenover een warme bakker. Dus daar maar even iets lekkers gehaald voor onderweg. Al een jaar in corona-tijd, horeca nog altijd dicht, pakken wat je pakken kunt aan gezellige traktaties. Gewapend met appelrondo en kaasstengel op pad.
Kockengen
Kockengen is een charmant dorpje waar de sporen van het boerenverleden nog te zien zijn. Een mooi oud straatje met hier en daar een boerderij langs de Heicop. Copen zijn de kavelstroken in deze veenpolders, beschermd tegen wateroverlast door de ‘kades’, hoger gelegen dijkjes annex paden, veelal beplant met knotwilgen.
Heicop
We lopen over Heicop het dorp uit en mogen snel rechtsaf langs de Grote Heicop richting Portengen. Een lekker breed graspad langs het water. Grote aantrekkingskracht is de weidse groene ruimte waarin we lopen. We kunnen ver kijken, de lucht en water zijn helder blauw, het verkeer lijkt ver weg.
Pas tegen de tijd dat we de A2 schampen komen we even in het bereik van de infrastructurele lelijkheid van de BV Nederland. Gelukkig lopen we er ook direct weer van weg, langs een asfaltweg met hier een daar een aardige boerderij. En dit is ook gelijk het laatste stuk verkeersweg van deze wandeling. De rest is voet- en fietspad, veelal onverhard. Heerlijk.
Knotwilgen
We mogen rechtsaf over een smal paadje afgezet me knotwilgen. De knotwilgen zijn om en om gesnoeid, klaar voor een nieuw seizoen wilgentenen. Op een bankje in de zon eten we de appelrondo bij de koffie. We groeten en worden begroet door langslopende mensen. Het is best druk, maar het is dan ook godsnakend mooi weer. De zon geeft al wat warmte, het licht is omfloerst. De laatste wolken zijn opgelost, maar de lucht is nog vochtig.
Langs de knotwilgen en de weidse weilanden lopen we verder. De vele vogels, van roodborstje tot zilverreiger maken zich op voor het broedseizoen of de trek. Boven de weilanden cirkelen roofvogels. Zijn het kiekendieven? Of toch buizerds. Dat blijft moeilijk.
De grote sniep
We zwaaien af naar de veenkade, een heerlijk smal paadje tusssen wilgen, struiken en elzen. De uitkijktoren/horeca De grote Sniep heeft koffie to go. Die wordt genoten op picknickbankjes op een onderlinge afstand van anderhalve meter.
Wipmolen
Na dit fijne paadje komt er een zo mogelijk nog mooier pad langs het water. Op de einder staat een wipmolen. De lucht is strakblauw, het riet is goudgeel en het water is zo glad als een spiegel. Een mooiere ansichtkaart van het Nederlandse landschap aan het einde van de winter is nauwelijks te maken.
We lopen gelukzalig het paadje af en komen bij het trekpontje. Eentje met een ketting, die best veel kracht vergt om heen en weer te draaien. Hebben we onze workout voor de armspieren ook weer gehad. In het strijklicht keren we terug in Kockengen.
Praktische informatie
Trage tocht Kockengen
14 km
Startpunt: Kockengen (gratis parkeren op diverse plekken in het dorp)
Horeca: Paviljoen Toren De grote sniep
Routebeschrijving: Wandelknooppunten: 18 – 24 – 35 – 93 – 94 – 79 – 77 – 26 – 43 – 44 – 47 – 92 – 35 – 24 – 18 of op de Wandelzoekpagina. De route is ook goed aan te lopen vanaf NS station Breukelen (ca. 1 km).