De coronamaatregelen krijgen steeds meer weerslag op het wandelen. Heel Nederland is aan de wandel, omdat er verder nog maar weinig entertainment te organiseren valt. Met als gevolg dat de bekende gebieden als de Amsterdamse Waterleidingduinen veel drukker bezocht worden dan we ooit hebben meegemaakt.
Gewoonterecht
Nu gun ik iedereen zijn wandelplezier, maar ergens denk ik ook dat wij gewoonterecht op een parkeerplaats bij de Waterleidingduinen hebben, omdat we er altijd al kwamen. Zo werkt het helaas niet, met als gevolg dat je voor het mijden van drukte steeds dieper moet nadenken. Alle bekende mooie gebieden vallen eigenlijk af in het weekend, en op dagen met aangenaam weer.
Dichtbij en toch nieuw
Met zin in iets nieuws zonder al te veel te reizen, graasde ik de kaart van de omgeving af en keek ik een rondje bij elkaar onder Uithoorn. Een veen-poldergebied in het Groene Hart dat ik niet nog van haver tot gort ken.
Nieuwveen
We parkeren bij de katholieke kerk van Nieuwveen, een op het eerste oog wat slaperig dorp in de polder. We beginnen met het saaiste stukje over het asfalt, een smal oud doorgangsweggetje. Een paar knotwilgen en wat oude boerderijen geven al wat sfeer. Maar het is vooral het weer, dat deze wandeling nu al aangenaam maakt. Overvloedige zon en kraakhelder licht. De atmosfeer is door een stormachtige wind gisteren helemaal schoongewaaid.
Door de weilanden
Bij boerderij Blokland mogen we de weg af en de weilanden in. Het pad is door de wandelknooppuntenmarkering goed te volgen. De weilanden liggen uitgestrekt in de stilte. Ze zijn kletsnat en modderig waardoor de voortgang traag is. Dat geeft niks want het is prachtig. Zilverreigers staat stil in de sloten te staren of scheren elegant wiekend over de velden, groepjes ganzen klapwieken druk gakkend in de rondte en regelmatig schrikt er een haas op van onze aanwezigheid.
Kromme Mijdrecht
Het pad komt uit bij de Kromme Mijdrecht, een kronkelig riviertje dat qua sfeer erg aan de Winkel en de Waver doet denken. We drinken wat uit de thermos op een bankje aan het water. Op het smalle weggetje langs het water beweegt zich een bedrijfswagen van de gemeente. Er worden waarschuwingsbordjes met ‘zachte berm’, naast de weg geprikt. De twee medewerkers groeten ons. We merken op dat ze lekker weer bij hun werk hebben. Dat wordt beaamd, maar ze zijn vooral blij dat het bijna weekend is. Nog maar een paar uurtjes te gaan. We wensen elkaar een prettig weekend.
Amstel
We vervolgen langs het water, nemen een bocht en lopen dan langs de Amstel over de ‘Ruigekade’. Het water is gelijk een stuk breder. We schrikken op van een luid ‘Goedemiddag!’ Het blijkt een wielrenner die zijn weerzin tegen een fietsbel compenseert met een beleefd doch dringend verzoek om ruimte te maken. Dat is in ieder geval beter dan zijn vele bel-loze collega’s die van achter aan komen snellen en dan geërgerd zijn dat je ze niet aan hebt horen komen.
Drieprovincieënpunt
We meanderen gezellig mee met de Amstel en komen langs het drieprovincieënpunt. Daar zou je zo aan voorbij lopen, ware het niet dat er een klein markeringsteken is aangebracht voor het punt waar Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht elkaar raken.
Jaagpad
Bij de brug van Vrouwenakker worden we met borden gewaarschuwd dat het jaagpad langs het Amstel-Drechtkanaal is afgesloten wegens werkzaamheden. Dat is slecht nieuws. Dat jaagpad zou het mooiste stuk van de route moeten zijn. We kennen het van vroeger. Een smal fietspaadje over een dijk langs de weilanden tussen de schapen met hier en daar huis dat alleen met een bootje vanaf de overkant te bereiken is.
We twijfelen. Meestal kun je je als wandelaar nog wel langs de werkzaamheden werken, maar als het obstakel zich aan het eind van het jaagpad bevindt, en we kunnen er niet langs, dan moeten we kilometers teruglopen. We vragen het aan een stel wandelaars dat ons tegemoet komt lopen. Afgesloten, zeggen zij. We dralen wat, we hebben weinig zin om aan de overkant te lopen, daar waar de auto’s razen. Dan zien we een stel fietsers aankomen. We vragen aan hen hoe het pad erbij ligt. ‘Het is modderig, maar je kunt erlangs, hebben wij ook gedaan’. We zien hun bemodderde fietsen en de opgewekte blos op hun wangen. Zij monsteren onze reeds in de weilanden bemodderd geraakte schoenen. ‘Jullie zeker ook!’, besluiten ze.
We wagen het erop. Al snel blijkt er helemaal geen werkelijk obstakel te zijn. Het pad wordt verbreed en het dijkje wordt versterkt. Dat heeft wel tot gevolg dat het eens zo romantische jaagpaadje niet meer is en alle vegetatie onder modderige zandlichamen is verdwenen. Het rustige karakter van dit fietspad zal echter blijven en het gras zal later weer terugkeren. We lopen blijmoedig het hele jaagpad af tot de Tolhuissluis waar we kunnen oversteken. Een mooi plekje met een ongetwijfeld rijke geschiedenis in het watertransport per trekschuit.
Amstel-Drechtkanaal oude situatie
Pegrimspad
Langs de weg keren we terug naar Nieuwveen. We zien dat het paadje aan de overkant van het water veel aantrekkelijker is, maar om daar te komen hadden we nog verder moeten lopen naar Bilderdam. Dat hebben we nu gelaten, maar voor een volgende keer is dat wel aan te bevelen. Aan deze weg zit kraak noch smaak. Nieuwveen zelf heeft nog een aantal mooie oude gebouwen. We pikken nog een stukje pelgrimspad (LAW) mee, dat achter de hoofdstraat door een paar weilanden loopt.
Terug bij kerk zien we de opengestelde tuin van de pastorie. Een beetje parkachtig geheel met paadjes en bankjes, dat er zelfs nu, hartje winter, aantrekkelijk uitziet. Dat belooft wat voor het voorjaar.
Praktische informatie
Langs drie provinciegrenzen
17 km
Beginpunt: St Nicolaaskerk Nieuwveen
Routebeschrijving: Vanaf de kerk: Uiterbuurtweg, wordt Blokland. Bij N231 LA tot boerderij Blokland en knooppunt 11. Vervolgens knooppunten 13 -12 - 61. Sluisje oversteken. RA Nieuwveense jaagpad. Doorlopen tot knooppunt 85. Vervolgens knooppunten 83 – 84 – 58 en 59.
NB: pad door de weilanden tussen knooppunt 11 en 13 is niet toegankelijk tijdens het broedseizoen (15 maart - 15 juni).