Het is de eerste koude dag van de winter. Maar dat merk ik pas als ik buiten sta. Handschoenen en muts mee voor een zaterdagse wandeling tussen kerst en oudjaar. Vakantietijd.
Rijp
Stil op de snelweg. Op sommige weilanden ligt rijp, op andere niet. Waarom, vragen we ons af, grondwaterstanden? We zoeven in een half uurtje naar Grootschermer voor een klein rondje eilandpolder. De polder die nu klem ligt tussen de Schermer en de Beemster, maar voor het grote inpoldergebeuren van de 17e eeuw lag het als een drassig stuk grond in een grote watervlakte. Een binnenzee eigenlijk, die in directe verbinding stond met de Zuiderzee. We lopen hier wel vaker, en meestal vanuit de Rijp naar Schermerhorn, maar nu doen we een klein rondje om de Menningweer- en de Noordeindemeerpolder via Driehuizen.
Grootschermer
We parkeren bij het Regthuys uit 1639 een even monumentaal als gezellig bakstenen gebouw. Een beetje scheef, vrolijke trapgevels, mooie ornamenten. Wanneer we hier op andere wandelingen langslopen, vindt Maddy het altijd zonde dat er zoveel auto’s omheen geparkeerd zijn, nu vullen we de ruimte zelf met wat extra blik.
IJs
Met de mutsen op, de handschoenen aan en de jassen hoog dichtgeritst gaan we op pad. Direct over een grasdijkje langs een vaartje waar de pluimen van het dorgele riet, manhaftig de kou staan te trotseren. Er ligt een vliesje ijs in de vaarten en slootjes.
Het is mooi, we kijken uit over de weilanden waarvan een deel is teruggeven aan de natuur en weer aan het vervenen zijn. Natte plekken en pollen pitrus. De zon blijft achter sluierbewolking, maar strooit sfeervol gedempt licht in het rond. We lopen op een poldermolen alsof we een ansichtkaart in lopen, zo pittoresk staat die aan de vaart.
Ganzen
Boven ons vormen troepen ganzen grote V’s. De trek is aanstaande. ‘ Het is zwarte zaterdag voor de ganzen’ , zegt Maddy. ‘ Die vliegen straks in een file naar het zuiden’. Het gegak van al die vogels in de verder doodstille polder klinkt als in een natuurdocumentaire.
Driehuizen
We ronden de polder, zien hier en daar het dak van een stolpboerderij aan de andere kant van de vaart en vinden een bankje voor een kop koffie uit de thermos. We zitten niet lang, want er waait een ijzig windje en we koelen in rap tempo af. Wanneer we verder lopen komen we een paar groepjes wandelaars tegen, die net als wij diep in hun kragen gedoken keihard aan het genieten zijn. We lopen naar Driehuizen, een lintdorpje waar het dorpsgezicht bewaard is gebleven. Zaanse gevels in een net niet recht straatje waardoor het een juist zo mooi beeld oplevert. Een kerk, een kroeg een schoolgebouw, een dorpje zoals een dorpje hoort te zijn.
Viennetta
Via drassige weilanden trekken we door naar Noordeinde. Vliesjes ijs kraken onder onze schoenen. We lopen op Viennetta-ijs, zegt Maddy. ‘Maar wel eentje die al een tijdje op tafel staat te smelten’, reageer ik, want de modderspatten bevuilen onze broekspijpen.
Noordeinde
In Noordeinde, ook zo’n mooi dorpje, waar we best even wilden opwarmen, is de kroeg gesloten, dus blijven we maar in beweging en lopen we het laatste stuk door de kletsnatte weilanden van de Noordeindepolder. We komen dezelfde wandelaars tegen als eerder. Zij liepen dus een rondje in tegengestelde richting. We wisselen even uit hoe mooi wandelen het vandaag is en vervolgen over een karrespoor terug naar Grootschermer.
Chocolademelk met slagroom
Daar is de kroeg wel open en we sluiten af met een warme chocolademelk met slagroom. Eigenlijk vind ik dat een te zoet drankje, maar op dagen als deze vind ik het zo’n passende consumptie, dat ik er van geniet.
Praktische informatie
Schermeerroute
11 km
Startpunt: Regthuys Grootschermer
Horeca:
Driehuizen De vriendschap
Noordeinde: De kleine Haag
Grootschermer Het genot van Grootschermer
Routebeschrijving
Wandelknooppunten 32- 44-59-58-57-58-69-53-43-32
Bron:
De mooiste netwerkwandelingen : Waterland & Zaanstreek
Vladimir Mars ; Rutger Burgers ; Menno Zeeman
Elmar: ISBN 9789038926544