Bij Benschop en Polsbroekerdam ligt de vogelplas Willeskop. Daaromheen kun je ook leuk wandelen. Alleen moet je dan wel de goede kant oplopen.
En dat deden we aanvankelijk niet. Benschop is een lang lintdorp en we dachten een mooi parkeerplaatsje bij de kerk te hebben gevonden. Vervolgens liepen we straal de verkeerde kant op, wel anderhalve km voor we het door hadden. En toen bleken we ook nog veel te ver van de wandelroute geparkeerd te hebben. Kort en goed: teruggelopen, verder gereden en tijd verloren. Dus we korten met reeds 3 km achter de knopen de geplande 18 kilometer lange wandeling in tot ongeveer 12.
Benschop
Dat betekent dat we een lang stuk door de aaneengeregen lintdorpen lopen. Dat valt geenszins tegen. Langs een vaart met veel witte bruggetjes ligt de een na de andere prachtige oude boerderij. Voorzien van rietdaken, omzoomd door hoge oude bomen. In het water bloeit de gele lis en de gele plomp. De audiotrack bestaat vooral uit vogelgeluiden. De frustratie van de onbezonnen start glijdt al snel van ons af.
Het Wapen
Wanneer we rechtsaf slaan staat het verlaten voormalige hotel ‘Het wapen van Benschop’ te zieltogen op de hoek.
Er komt een rotonde weet Maddy na een google-search. Omdat het sluipverkeer de kruising gevaarlijk maakt. We treuren een beetje om het Wapen, omdat het lijkt dat er weer zo’n traditionele herberg heeft moeten wijken voor de vooruitgang. Maar wat weten wij ervan. Misschien was het van een chagrijnige uitbater die smerig eten serveerde en had het Wapen zijn tijd gehad.
De weg die voor ons ligt is recht en saai. Op het belendede weiland en in de sloot ritselt het echter van het leven. We zien een fuut met twee kuikens op haar rug, onder moeders vleugels. In gras trippelt een tureluur-gezin met wel vier kuikentjes. Meerkoeten klussen nog wat aan hun nesten, ooievaars schrijden met inspecterende blik langs de slootkanten. Kieviten scheren in de lucht. Zo is die saaie weg zo voorbij.
Willeskop
En dan zijn we bij het veengebied dat sinds 2002 tot nieuwe natuur wordt gemaakt. De wandelroute gaat over oude prachtige houtkades. Vol knotwilgen en andere bomen die dichte singels vormen waar allerhande vogeltjes kwinkeleren dan het een lieve lust is.
Tussen de bomen door is er zicht op de plassen waar het wemelt van de watervogels. Met de kleine kijker die we mee hebben kunnen we alleen de grotere formaten scherp in het vizier krijgen. Ganzen, eenden, nog meer futen, aalscholvers en wat dies meer zij. Hadden we nou de zware kijker maar meegenomen.
Eikenprocessierupsen
Een tegemoet lopend stel tuurt geconcentreerd naar de stam van een eik. Er blijkt een agglomeraat eikenprocessieruspen op te zitten. Biedt een vrij horrorachtige aanblik als je het mij vraagt. Maddy ziet meer een grafische schoonheid. Het schijnt een annus horribilis te zijn qua eikenprocessierupsen. Het zijn er veel meer dan andere jaren en in diverse gemeenten hebben bewoners enorme jeuk van de in het rond waaiende haartjes.
Wanneer we de schaduwrijke houtkade even verlaten en open velden oversteken valt het temperatuurverschil op. Het is echt warm onder het zonnetje, op de kades is het veel aangenamer.
Timotei
We steken terug naar Benschop via een rijke weide, waar het gras en de planten heel hoog staan. Een ideaal decor voor een Timotei-reclame. Een haas schiet weg, boven ons zweven grote roofvogels op de thermiek, zouden dat kiekendieven zijn? En zie ik nou een bruine reiger? Bij het naslaan van internet later, blijkt dat dat zomaar zou kunnen. De ralreiger is geelbruin en komt in Willeskop voor. Dat zou dan een debuutvogel zijn.
Terug op het asfalt nemen we ons voor deze wandeling beslist nog eens in z’n geheel te doen.
Praktische informatie
Startpunt
Parkeerplaats recreatielandschap Rosenboom
Horeca
Gasterij de Toren
Pannenkoekenhuis Middenoptlandt
Routebeschrijving
De wandeling van 18 km die we eigenlijk wilden maken komt uit: ‘Wandelen door oneindig laagland’ door Rob Wolfs en Ad Snelderwaard. Iets kortere alternatieven van 11,5 km en 15 km zijn voorzien van kaartje en beschrijving te vinden op wandelzoekpagina.nl.