Het prachtig warme paasweekend waarin we nog een keer naar bollenstreek wilden om de tulpen te zien, was het weekend dat de ANWB en de Keukenhof zelf de mensen ontraadden nog die kant op te komen.
Door het ideale strandweer, de vrije dagen en de stroom internationale paastoeristen kwam het verkeer piepend en krakend tot stilstand tussen Noordwijk en Hillegom. Mensen parkeerden zelfs op de vluchtstrook van de A44 om foto’s van de bollenvelden te maken. Dat ging ‘m dus niet worden.
Wogmeer
Zoekend naar een alternatief herinnerde ik me de tulpenpracht waar we vijf jaar gelden toevalligerwijs op stuitten bij een wandeling rond Wogmeer, een poldertje ter hoogte van Alkmaar. Zouden daar nog steeds tulpen gekweekt worden? Sören, Maddy en ik namen de gok en reden in alle rust over de A7 naar Spierdijk, een dorpje aan de dijk van het aan de rand van het in de 17e eeuw drooggelegde meer.
Spierdijk
Spierdijk lijkt uitgestorven. Geen beweeg op het terras tegenover de kerk. Geen mensen in de hoofdstraat. We lopen door het stille dorp naar de dijk en slaan linksaf om aan de ronde te beginnen. Het fijne van wandeling is onder meer dat je de hele polder rond kan lopen over een onverhard wandelpad langs de ringsloot tussen de weilanden en akkers. Behalve de N-weg die de polder doorklieft, geen verkeer en ongehinderd uitzicht. De enige hindernissen zijn de tientallen hekken tussen de percelen waar je overheen moet klimmen. Gelukkig staan er veel hekken open, maar je komt evenzogoed gemakkelijk aan een complete workout voor je hele lichaam.
Tulpen
Qua bollen worden we niet teleurgesteld. Er zijn diverse velden tulpen polderbreed op het hoogtepunt van de bloei. Op deze grond lijken de tulpen dichter op elkaar geplant te worden dan in de bollenstreek. Ook lijken er vooral robuuste soorten te worden gekweekt. Het effect is een landschappelijk prachtig. We zijn druk in de weer met foto’s maken als Maddy beseft dat we de kaart ergens hebben laten liggen. Zij en Sören lopen al terug en voor ik er erg in heb sta ik alleen bij een hek. In de stilte hoor ik het geritsel van het hoge gras, het gegak van ganzen en de kreten van de kieviten.
Eieren
Met de kaart weer gevonden lopen we door. Af en toe komen we andere wandelaars tegen, verder hebben we de hele bollenpracht voor onszelf. Verderop komen we langs een Hollandse idylle met molen, rietkragen en plassen vol watervogels. We eten een boterham en liggen loom in het talud van de dijk. Erg opschieten doen we sowieso niet, dus besluiten we de wandeling in te korten door het lusje door Obdam niet te maken. We vervolgen langs knotwilgen boerderijen en een paaseieren zoekende familie. Er moeten tientallen chocolade-eieren tussen het gras liggen maar de familie, inclusief de genen die hebben verstopt kunnen er maar een paar terugvinden. Als we wat vinden mogen we ze houden zeggen ze. We vinden er een paar, maar leveren die toch maar in.
Lammetjes
We kruisen de N-weg weer en nemen de laatste bochten langs de ringsloot. We komen in een weide met veel lammetjes. Normaal rennen schapen meestal van je weg, maar hier rennen de lammetjes enthousiast op ons af. Ze laten zich zelfs uitgebreid aaien door Maddy. De moeders kijken van een afstandje toe, een beetje argwanend, maar ook berustend in het onverstandige gedrag van hun kroost. En zo maken we de ronde compleet. Spierdijk is het nog steeds uitgestorven.
Praktische informatie
Rondje Wogmeer
11 km
Startpunt
parkeerplaats bij de kerk in Spierdijk
Horeca
Bowling Spierdijk
Routebeschrijving
De wandeling is in twee richtingen gemarkeerd met blauwe pijltjes