Ineens breekt er een onverwacht zonnetje door de grijze wolken. Ik maak de spontane beslissing om weer eens langs het Gein te gaan wandelen. Het Gein is een klein kronkelig riviertje tussen Abcoude en Driemond, tjokvol historie. Hoewel de vooruitgang een constante bedreiging vormt, weet het oud Hollandse landschap zich hier vooralsnog te handhaven.
Veilig ingeklemd
Dat kan deels aan de geografische ligging toegeschreven worden, op de grens van Utrecht en Noord-Holland. De provinciale grens heeft een remmende werking op de uitbreidingsdrift van Amsterdam. Daarnaast ligt het riviertje eigenlijk ingeklemd tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en het spoor van Amsterdam naar Utrecht.
Even leek het einde nabij met de verbreding van het spoor, maar er werd godzijdank gekozen voor een tunnel onder het Gein door, waardoor de idyllische entree wel wat werd aangetast, maar de zichtlijnen en het riviertje zelf bleven behouden. Daarnaast moet het verdedigingswerk van bewoners en liefhebbers ook niet uitgevlakt worden. Men is al meerdere keren in het geweer tegen bedreigende projecten gekomen.
Abcoude
Ik neem de trein naar Abcoude, laat het dorp rechts liggen en sla nog voor het voormalige stationsgebouw linksaf op Gein-zuid. Het is direct mooi. Geel riet langs de oevers, oude boerderijen in een lint aan weerszijden van het riviertje en daarachter nog steeds uitgestrekte groene weilanden. Aan de horizon zie je stad, maar die laat zich makkelijk negeren.
Knotwilgen
Het weer houdt zich goed, af en toe een paar druppels, maar de zon wint het steeds vaker van de regenwolken. Het zet de omgeving in prachtig licht. Er zijn wat andere wandelaars, een paar fietsers en maar af en toe passeert een auto. Ik hoor de eenden en zie bonte spechten tussen de kale takken. Een reiger staat als een standbeeld in het water te turen. De knotwilgen lijken onverstoorbaar in de drassige grond hun tijd uit de dienen.
Het landschap van het Gein wordt al lange tijd als bijzonder mooi ervaren. Jac P. Thijsse maakte hier natuurwandelingen en vele schilders hebben hier hun ezel opgezet. Er zijn tekeningen uit de 17e eeuw bekend, de fotograaf Jacob Olie maakte foto’s rond 1900 en Piet Mondriaan kwam hier als aanstormend kunstenaar op de fiets naar toe. Ik passer de molen die hij meerdere malen heeft geschilderd.
Bijlmerlust
Even later kom ik langs Bijlmerlust, een stokoude boerderij die van de Bijlmermeer naar het Gein is verplaatst toen de Bijlmer werd bebouwd in de jaren ‘ 70. Via een voetbruggetje steek ik over naar de ander oever en vervolg het bochtende 6 km lange riviertje. Daar kom ik langs het zondagsschooltje Eben-Haëzer, een piepklein lokaaltje, waar tot 1975 godsdienstlessen weren gegeven door de dominee uit Abcoude.
links Bijlmerlust met de Bijlmermeer in aanbouw op de achtergrond, rechts verplaatste Bijlmerlust aan het Gein.
Amsterdam-Rijnkanaal
Het Gein eindigt bij de provinciale weg. Ik steek over en loop door Driemond naar het Amsterdam-Rijnkanaal, een brede functionele kaarsrechte waterweg in schril contrast met het Gein, maar met een eigen grafische schoonheid. Een brug brengt me naar de overkant en ik kan langs Buitenveer mijn waterkantwandeling vervolgen.
Regenboog
Wanneer ik het oude vestingstadje Weesp nader verschijnt er felle regenboog boven een molen. Mensen stoten elkaar aan of stappen van hun fiets om ‘m te bewonderen en foto’s te maken. Een regenboog verbroedert. In het centrum aangekomen zie ik dat er weer een spits op de afgebrande kerk wordt gebouwd. Ook dat is troostrijk.
Zwarte koffie
Ik loop door naar het station en bestel een zwarte koffie in de Kiosk. De verkoper verstaat me eerst niet.
‘Oh, een zwarte koffie’ zegt hij, ‘dat zeggen de mensen tegenwoordig niet meer. Ze bestellen een koffie zonder melk.’
‘Is dat zo?’ Ik ben oprecht verbaasd.
Hij knipoogt en zegt dan dat het wel politiek correct zal zijn om de koffie niet meer zwart te noemen.
Ach, de veranderende tijden, soms zou je willen dat de dingen hetzelfde bleven, zoals langs het Gein
Praktische informatie
Langs het Gein
10 km
Startpunt: station Abcoude
Eindpunt: station Weesp
Horeca onderweg: hier en daar wat seizoens- en weekendgebonden kleinschalige mogelijkheden, maar eigenlijk alleen in Weesp zelf kun je op de horeca rekenen.
Routebeschrijving: Wandelknooppunten: 12 – 13 – 73 – 74 – 14 – 15 – 11 – 44 – 19 – 77 – 78 – 64. Vervolgens zonder knooppunten na een kijkje in het oude centrum van Weesp naar het station. Er staan voldoende bordjes waarop het station is aangegeven.