In de natte winter, komt opeens een straffe wind uit het oosten en is het bitterkoud. Maar voor het eerst sinds tijden is er ook weer eens een strakblauwe winterlucht. We gaan een rondje lopen in Waterland.
Op Centraal Station zoeken de bus naar Watergang. We spreken de chauffeur van lijn 306. Die komt er wel langs, maar stopt er officieel niet. Toch wil hij ons daar wel even afzetten. Dat is aardig! Zeker voor een representant van een beroepsgroep waarvan ik wel eens gekscherend denk dat een chagrijnig humeur een van de functie-eisen is.
In Watergang lopen we door het popperige dorpsstraatje naar het bruggetje dat ons naar het wandelpad dwars door de weilanden brengt. Overigens niet toegankelijk in het broedseizoen (15 maart – 15 juni). Het zogenaamde Varkenslandpad. Een pad door het hart van Waterland met links en rechts alleen maar weiland en slootjes. Aan de horizon het silhouet van Broek in Waterland. Het kletsnatte weiland is bevroren. De flinterdunne ijslaagjes tussen de pollen en kluiten breken onder onze voeten. ‘ Het is net alsof je over Vienetta loopt’, zegt Maddy.
Het loopt niet makkelijk, soms halen we een nat voetje, wat onaangenaam aanvoelt in deze temperatuur. Maar het is wel stralend weer en het water in de slootjes kleurt staalblauw. Het droge riet is goudgeel. We worstelen ons naar de klinkerstraatjes van Broek.
Het is heerlijk luw tussen de houten huizen. Broek in Waterland heeft een beschermd dorpsgezicht. En terecht. Mooie houten huizen in pasteltinten, een stokoude kerk en ideaal gelegen aan een watertje. We pauzeren bij het pannenkoekenhuis met koffie, soep en pannenkoek.
Daarna steken we de N-weg over en lopen via pittoreske straatjes naar het Volgermeer. Vroeger vuilstort, waar Philips-Duphar met illegale dumping van meer dan 10.000 vaten chemicaliën, verantwoordelijk was voor het eerst gifschandaal in Nederland. Nu is de rotzooi ingekapseld, bedekt met veenmos en geschikt voor recreatie, al moet er nog altijd flink gemonitord worden omdat lekkage naar het grondwater nog altijd dreigt. De begroeide gifbelt ligt nu als een verhoogde bult in het lage land. Het is er fijn lopen tussen de rietkragen, met de wind in de rug. Voor ons de stompe toren van Ransdorp. Een relatief nieuw fietspad leidt ons in de richting van Zunderdorp.
Naar Zunderdorp zelf, een van de lieve kleine dorpjes in Waterland, gaat het over een leuk graspaadje langs een slootje. Daarna is het mooie wel van de wandeling af. Over het asfalt steken we terug naar de N-weg waar de snelle bussen naar terug naar de stad rijden.
Waterland
13 km
Startpunt: bushalte Watergang
Eindpunt: bushalte Het Schouw